❀જ⁀➴♡The Silent Countdown♡જ⁀➴❀
- Thread starter Purplee Heart(Elisa_Dass)
- Start date
Neenga parthinga
It's beautiful hahaMarch 6A World Waiting for Me
The world outside is getting louder....
The muffled sounds of laughter, footsteps, and even the occasional distant melody of a song slip through the walls of my mother’s womb. i feel them as much as i hear them—vibrations that hum through my tiny body,
reminding me that life is waiting
beyond this warm cocoon.
I stretch my arms, pressing against the gentle boundaries that have held me safe for months. Space is becoming tighter, yet i still find comfort in the rhythmic beat of my mother’s heart. it is the first song i have ever known, a lullaby that sings to me in a language older than words.
Lately, I sense something new in her touch.
When she rests her hand over me, i can feel the
love in her warmth, but there’s also a hint of anticipation, like she knows our time like this is drawing near its end. i am growing, and soon, i will have to leave this quiet,
floating dream behind.
But not yet. not today. for now, i still belong to the unseen world, wrapped in the embrace of the one who has carried me through every heartbeat, every whisper of life forming within me.
And as i drift between wakefulness and sleep,
i wonder will the world outside feel as safe as this?
Will the voices i hear now become familiar and kind?
Will the hands that will hold me be as gentle as the ones that cradle me now?
For now, I listen, I wait, and I dream.
என்னை எதிர்நோக்கும் உலகம்
வெளியுலகம் நாளுக்கு நாள் ஓசையடிக்கிறது.
சிரிப்புகள், அசைவுகள், சில நேரங்களில்
தொலைவில் ஒலிக்கும் ஓர் இசை—இவை
எல்லாம் என் அம்மாவின் கர்ப்பத்தின்
சுவர்களைக் கடந்துவந்து என்னை
தொடுகிறது. நான் அவற்றை
கேட்பதற்கு முன்பே உணர்கிறேன்
அவை அதிர்வுகளாக என் சிறிய உடலை
வழிதொட்டு என் மனதுக்குள் இடம் செய்கின்றன.
என் கைகளைக் கூர்ந்து நீட்டுகிறேன்.
என்னை ஒட்டிக்கொண்ட பாதுகாப்பான இந்த உலகம் ஒவ்வொரு நாளும் சிறிது சிறிதாக குறைந்து வருகிறது. ஆனால், இதுவே எனக்கான முதல் உறைவிடம். இங்கே இருக்கும் ஓர் இராகம் மட்டும் எனக்கு எப்போதும் அறிமுகமானது—அம்மாவின் இதயதுடிப்பு
. அது ஒரு மொழியற்ற தாலாட்டாக
என்னை தழுவி உற்சாகமூட்டுகிறது.
இப்பொழுது, அவள் தொடுதலின் பிசகை உணர்கிறேன். என்னை தடவும் அவளது கரங்களில் காதலோடு கூடிய எதிர்பார்ப்பு உள்ளது. நாம் ஒருவரிடமிருந்து
ஒருவராக பிரிய வேண்டிய நேரம் நெருங்கிக்கொண்டிருக்கிறது.
நான் வளர்ந்து கொண்டிருக்கிறேன். நான் இந்த
அமைதியான உலகை விட்டு வெளியே செல்ல
வேண்டிய நாள் அருகில் உள்ளது.
ஆனால், இன்னும் இல்லை. இன்று இல்லை.
இன்னும் சில நாட்கள், நான் இந்த வெளிச்சமற்ற,
மௌனமான கனவில் வாழலாம். இந்த
சுவர்களுக்கு அப்பால் என்ன காத்திருக்கிறது என்று தெரியாது. நான் இங்கே கேட்ட பல குரல்கள், அவற்றின் உரிமையாளர்களின் முகம் எப்படியிருக்கும்?
அவர்கள் என்னை கைப்பற்றும் நேரத்தில்,
என் அம்மாவின் கரங்களைப் போலவே
மென்மையானவையாக இருக்குமா?
இப்போது, நான் கேட்கிறேன்… காத்திருக்கிறேன்… கனவுகளுக்குள் மூழ்குகிறேன்...
NiceMarch 1அழகிய இருட்டில் ஒரு ஒளி
அமைதியின் இசையில் ஒரு தாளம்
என் தோழியாக இருந்த தாயின் இதயம்,
அதன் துடிப்பில் நான் உருவாகும் கணங்கள்.
காலம் என்னை கணக்கிட்டது,
நாள்கள் என்னை அழைத்துச் சென்றன.
ஒவ்வொரு துளி உணவும்
தாயின் நேசமாகி எனக்குள் வந்தது.
உலகம் எத்தனை பெரியதோ?
மனிதர்கள் எத்தனை பேர் இருப்பார்களோ?
இன்னும் தெரியாது,
ஆனால் ஒரு உற்சாகம், ஒரு பயம்!
கண்கள் இல்லை பார்க்க,
கால்கள் இல்லை நடக்க,
ஆனால் உள்ளம் மட்டும் உணர்ந்தது,
அவளது காதலின் மௌன மொழியை.
முப்பத்திரெண்டாவது வாரம் முடிகிறது,
ஒரு புதிய உலகம் எட்டிப்பார்க்கிறது,
தாயின் விழிகள் என்னை எதிர்பார்க்க,
நானும் இங்கு வெளிவரவைக்கிறேன்!
A light within the darkness,
A rhythm in the silence,
My mother’s heartbeat, my only friend,
Its echoes shaping me, moment by moment.
Time counted me,
Days carried me forward.
Every drop of nourishment
Became her love flowing into me.
How vast is the world outside?
How many souls await me there?
I do not know yet,
But I feel both wonder and fear.
No eyes to see,
No feet to walk,
Yet my heart understood
The silent language of her love.
Thirty-nine weeks have passed,
A new world calls my name.
Her eyes wait to meet mine,
And I am ready to arrive!
March 7
Into the Light, I Will Come"
My world now flows like music
in the midst of silence.
Amma’s heartbeat is my daily lullaby.
286 days have passed… In just a
few more,i will finally see the light.
Today, Amma softly sang an old song.
Its melody traveled through her,
touching me like gentle waves caressing
the shore .her voice is my first music.
Appa’s voice is clearer now.
Whenever he speaks to me,
my tiny feet dance with joy.
I can feel their laughter, their
love .One day soon, I will hold
their hands for real.
286 days… Just a little longer…
From the layers of darkness,
I am ready to step into the light.
ஒளிக்குள் நான் வருவேன்
என் உலகம் இப்போது மௌனத்தின் இடையே
இசையாக தொடர்கிறது. அம்மாவின் இதயத்
துடிப்பு என் தினசரி லாலிபாடி. 286 நாட்கள்
கடந்துவிட்டன இன்னும் சில நாட்களில்
நான் வெளிச்சத்தை பார்ப்பேன்.
இன்று அம்மா ஒரு பழைய பாடலை
மென்மையாகப் பாடிக்கொண்டிருந்தாள்.
அதன் ஒலி அம்மாவின் உடலுக்குள்
ஒட்டிக்கொண்டு, என்னை மெதுவாக
அலாரிக்கும் கடலலை போல தொட்டுச்
சென்றது. அம்மாவின் குரல் என் முதல் இசை.
அப்பாவின் குரலும் அதிகம் கேட்கிறது
இப்போது. அவர் என்னிடம் பேசும்போது,
என் கால்கள் துள்ளி ஆடுகிறது
அவரும் அம்மாவும் ரசிப்பதை
உணர முடிகிறது. ஒருநாளில்,
அவர்களின் கைகளை நான்
உண்மையாகப் பிடிக்கப் போகிறேன்.
286 நாட்கள்… இன்னும் கொஞ்சம் தான்…
இருட்டின் அடுக்குகளுக்குள் இருந்து
ஒளிக்குள் செல்ல தயாராகிறேன்.
286 days in darkness,March 7
Into the Light, I Will Come"
My world now flows like music
in the midst of silence.
Amma’s heartbeat is my daily lullaby.
286 days have passed… In just a
few more,i will finally see the light.
Today, Amma softly sang an old song.
Its melody traveled through her,
touching me like gentle waves caressing
the shore .her voice is my first music.
Appa’s voice is clearer now.
Whenever he speaks to me,
my tiny feet dance with joy.
I can feel their laughter, their
love .One day soon, I will hold
their hands for real.
286 days… Just a little longer…
From the layers of darkness,
I am ready to step into the light.
ஒளிக்குள் நான் வருவேன்
என் உலகம் இப்போது மௌனத்தின் இடையே
இசையாக தொடர்கிறது. அம்மாவின் இதயத்
துடிப்பு என் தினசரி லாலிபாடி. 286 நாட்கள்
கடந்துவிட்டன இன்னும் சில நாட்களில்
நான் வெளிச்சத்தை பார்ப்பேன்.
இன்று அம்மா ஒரு பழைய பாடலை
மென்மையாகப் பாடிக்கொண்டிருந்தாள்.
அதன் ஒலி அம்மாவின் உடலுக்குள்
ஒட்டிக்கொண்டு, என்னை மெதுவாக
அலாரிக்கும் கடலலை போல தொட்டுச்
சென்றது. அம்மாவின் குரல் என் முதல் இசை.
அப்பாவின் குரலும் அதிகம் கேட்கிறது
இப்போது. அவர் என்னிடம் பேசும்போது,
என் கால்கள் துள்ளி ஆடுகிறது
அவரும் அம்மாவும் ரசிப்பதை
உணர முடிகிறது. ஒருநாளில்,
அவர்களின் கைகளை நான்
உண்மையாகப் பிடிக்கப் போகிறேன்.
286 நாட்கள்… இன்னும் கொஞ்சம் தான்…
இருட்டின் அடுக்குகளுக்குள் இருந்து
ஒளிக்குள் செல்ல தயாராகிறேன்.
wrapped in Amma’s lullaby,
Appa’s voice makes me dance.
Just a little longer—
soon, I’ll step into the light.
March 8
Silent countdown
Inside the warm cocoon of my mother’s womb, time moves like ripples in a quiet pond. There is no ticking clock, no calendar pages flipping only the rhythm of my mother’s heartbeat, the rise and fall of her breath, and the soft, muffled sounds of the world beyond.
I am floating in a space of waiting, where each passing moment is a silent countdown to something unknown yet inevitable. My tiny hands, still curled, reach out into the dark waters, grasping at the hush of time itself.
I feel her emotions like waves sometimes calm, sometimes restless. Does she know? That soon, very soon, I will no longer be just a whisper inside her but a cry in the open world? That these last few days are all we have before everything changes?
Outside, they are waiting. Preparing. Counting. But in here, there is only the quiet anticipation of a life about to begin.
And so, I wait, listening to the silent countdown....
மௌனக் கணிப்பு
என் அம்மாவின் கருப்பையில், நேரம்
ஒரு அமைதியான நீரோட்டம் போல் நகர்கிறது.
எங்கேயும் கடிகாரம் இருக்கவில்லை, நாட்கள் புரளவில்லை இங்கே ஒலிப்பது सिर्फ அவள்
இதயத்துடிப்பு, அவள் சுவாசத்தின்
மென்மையான ஓசை, வெளியுலகின்
மங்கலான மிருதுவான ஒலிகள்.
நான் இந்த சூட்சுமமான காலத்தின்
நடுவில் மிதந்து கொண்டிருக்கிறேன்.
கணக்கற்ற நொடிய்கள் என் கைகளில்
பிசுபிசுத்து, ஆனால் நான் அது எதையும்
பிடிக்க முடியாமல் மௌனத்துக்குள் கரைகிறேன்.
அம்மாவின் உணர்வுகள் எனக்குள் பரவுகின்றன
ஏதோ ஒரு எதிர்பார்ப்பு, ஒரு மௌனமான
ஆயத்தம். அவளுக்குத் தெரியுமா?
இன்னும் சில நாட்களில் நான் அவளின்
உடலின் ஓரமாக இருந்து,
இந்த உலகின் வெளிச்சத்திற்குள்
வந்து விடுவேன் என்று?
நம் இருவருக்கும் இப்போதிருக்கும்
இந்த நேரம் மிக முக்கியமானது என்று?
வெளியில் எல்லோரும் காத்திருக்கிறார்கள். தயாராகிறார்கள்.
நாட்களைஎண்ணிக்கொண்டு
இருக்கிறார்கள்
. ஆனால் இங்கே, என் கருவறை
உலகத்தில், நான் அமைதியான
கவுண்ட்டவுனை மட்டும் கேட்கிறேன்.
என் அம்மாவின் கருப்பையில், நேரம்
ஒரு அமைதியான நீரோட்டம் போல் நகர்கிறது.
எங்கேயும் கடிகாரம் இருக்கவில்லை, நாட்கள் புரளவில்லை இங்கே ஒலிப்பது सिर्फ அவள்
இதயத்துடிப்பு, அவள் சுவாசத்தின்
மென்மையான ஓசை, வெளியுலகின்
மங்கலான மிருதுவான ஒலிகள்.
நான் இந்த சூட்சுமமான காலத்தின்
நடுவில் மிதந்து கொண்டிருக்கிறேன்.
கணக்கற்ற நொடிய்கள் என் கைகளில்
பிசுபிசுத்து, ஆனால் நான் அது எதையும்
பிடிக்க முடியாமல் மௌனத்துக்குள் கரைகிறேன்.
அம்மாவின் உணர்வுகள் எனக்குள் பரவுகின்றன
ஏதோ ஒரு எதிர்பார்ப்பு, ஒரு மௌனமான
ஆயத்தம். அவளுக்குத் தெரியுமா?
இன்னும் சில நாட்களில் நான் அவளின்
உடலின் ஓரமாக இருந்து,
இந்த உலகின் வெளிச்சத்திற்குள்
வந்து விடுவேன் என்று?
நம் இருவருக்கும் இப்போதிருக்கும்
இந்த நேரம் மிக முக்கியமானது என்று?
வெளியில் எல்லோரும் காத்திருக்கிறார்கள். தயாராகிறார்கள்.
நாட்களைஎண்ணிக்கொண்டு
இருக்கிறார்கள்
. ஆனால் இங்கே, என் கருவறை
உலகத்தில், நான் அமைதியான
கவுண்ட்டவுனை மட்டும் கேட்கிறேன்.
This is beautifully poetic—full of quiet anticipation and deep emotion. The way you capture the unseen world of waiting is just mesmerizing. A gentle yet powerful countdown to life’s first breath.March 8Silent countdown
Inside the warm cocoon of my mother’s womb, time moves like ripples in a quiet pond. There is no ticking clock, no calendar pages flipping only the rhythm of my mother’s heartbeat, the rise and fall of her breath, and the soft, muffled sounds of the world beyond.
I am floating in a space of waiting, where each passing moment is a silent countdown to something unknown yet inevitable. My tiny hands, still curled, reach out into the dark waters, grasping at the hush of time itself.
I feel her emotions like waves sometimes calm, sometimes restless. Does she know? That soon, very soon, I will no longer be just a whisper inside her but a cry in the open world? That these last few days are all we have before everything changes?
Outside, they are waiting. Preparing. Counting. But in here, there is only the quiet anticipation of a life about to begin.
And so, I wait, listening to the silent countdown....
மௌனக் கணிப்பு
என் அம்மாவின் கருப்பையில், நேரம்
ஒரு அமைதியான நீரோட்டம் போல் நகர்கிறது.
எங்கேயும் கடிகாரம் இருக்கவில்லை, நாட்கள் புரளவில்லை இங்கே ஒலிப்பது सिर्फ அவள்
இதயத்துடிப்பு, அவள் சுவாசத்தின்
மென்மையான ஓசை, வெளியுலகின்
மங்கலான மிருதுவான ஒலிகள்.
நான் இந்த சூட்சுமமான காலத்தின்
நடுவில் மிதந்து கொண்டிருக்கிறேன்.
கணக்கற்ற நொடிய்கள் என் கைகளில்
பிசுபிசுத்து, ஆனால் நான் அது எதையும்
பிடிக்க முடியாமல் மௌனத்துக்குள் கரைகிறேன்.
அம்மாவின் உணர்வுகள் எனக்குள் பரவுகின்றன
ஏதோ ஒரு எதிர்பார்ப்பு, ஒரு மௌனமான
ஆயத்தம். அவளுக்குத் தெரியுமா?
இன்னும் சில நாட்களில் நான் அவளின்
உடலின் ஓரமாக இருந்து,
இந்த உலகின் வெளிச்சத்திற்குள்
வந்து விடுவேன் என்று?
நம் இருவருக்கும் இப்போதிருக்கும்
இந்த நேரம் மிக முக்கியமானது என்று?
வெளியில் எல்லோரும் காத்திருக்கிறார்கள். தயாராகிறார்கள்.
நாட்களைஎண்ணிக்கொண்டு
இருக்கிறார்கள்
. ஆனால் இங்கே, என் கருவறை
உலகத்தில், நான் அமைதியான
கவுண்ட்டவுனை மட்டும் கேட்கிறேன்.
March 9
The Day I Was in My Mother’s Womb
I am nearly ready. My tiny fingers
can grasp, my little feet press against
the warm walls of my world. i stretch,
i turn, feeling the gentle embrace that
has cradled me for months.....
My mother’s voice is no longer a distant
echo it is a song i know by heart.
When she laughs,
i feel her joy ripple through me.
When she speaks softly, i listen, though
i do not yet understand the words. But
i understand her the rhythm of her breath,
the steady beat of her heart, the love
she pours into every moment we share.
I do not know what awaits me beyond
this warmth, this floating dream of existence.
But i feel the pull of time, the quiet
whisper of change. Something
is calling me forward.
For now, i am safe. For now, i am
love wrapped in flesh, a promise
waiting to be fulfilled. Soon, i will
open my eyes to the world
நான் என் தாயின் கருவில் இருந்த நாள்
நான் இனி தயார் ஆகிறேன். என் சிறிய
விரல்கள் கோர்க்கின்றன, என் குட்டி
கால்கள் என்னை சூடாகக் காத்துக்
கொண்டிருக்கும் இந்த உலகத்தின்
சுவர்களை மெதுவாக தள்ளுகின்றன
. நான் நீளுகிறேன், திரும்புகிறேன்,
இந்த அருமையான உறவின் அகலம்
எனக்குச் சரியாகத் தெரிகிறது.
என் தாயின் குரல் இனி வெறும்
தொலைதூர எதிரொலியாக இல்லை—
அது ஒரு பாடல்,அது என்
இதயத்துடன் ஒன்றிணைந்துள்ள
ஒலி. அவள் சிரிக்கும்போது,
அந்த மகிழ்ச்சி என்னுள்ளும்
ஒலிக்கிறது. அவள் மெதுவாக பேசும்போது,
நான் கவனமாக கேட்கிறேன். வார்த்தைகளை புரிந்துகொள்ளவில்லை,
ஆனால் அவளை புரிந்துகொள்கிறேன்—
அவளின் சுவாசத்தின்
ஒழுங்கை, அவளின் இதயத்துடிப்பின்
நிலைத்தன்மையை,
அவள் எனக்காக வெளிப்படுத்தும்
அளவற்ற அன்பை.
இந்த பாசப்பிணைப்பு கொண்ட
சூழலுக்கு அப்பால் என்ன இருக்கிறது
என்று தெரியாது. ஆனால்
நேரம் வந்து கொண்டிருக்கிறது.
என் இதயத்தில் ஏதோ புதிய அழைப்பு.
இன்னும் சில நாட்களில் என்
கண்கள் புதிய உலகத்தை பார்க்கத்
தொடங்கும். ஆனால் இன்று, நான்
இன்னும் இங்கே, என் தாயின்
மடியின் உச்சியினில்—காதலால்
முழுமையாக்கப்பட்ட ஒரு கனவு!
விரல்கள் கோர்க்கின்றன, என் குட்டி
கால்கள் என்னை சூடாகக் காத்துக்
கொண்டிருக்கும் இந்த உலகத்தின்
சுவர்களை மெதுவாக தள்ளுகின்றன
. நான் நீளுகிறேன், திரும்புகிறேன்,
இந்த அருமையான உறவின் அகலம்
எனக்குச் சரியாகத் தெரிகிறது.
என் தாயின் குரல் இனி வெறும்
தொலைதூர எதிரொலியாக இல்லை—
அது ஒரு பாடல்,அது என்
இதயத்துடன் ஒன்றிணைந்துள்ள
ஒலி. அவள் சிரிக்கும்போது,
அந்த மகிழ்ச்சி என்னுள்ளும்
ஒலிக்கிறது. அவள் மெதுவாக பேசும்போது,
நான் கவனமாக கேட்கிறேன். வார்த்தைகளை புரிந்துகொள்ளவில்லை,
ஆனால் அவளை புரிந்துகொள்கிறேன்—
அவளின் சுவாசத்தின்
ஒழுங்கை, அவளின் இதயத்துடிப்பின்
நிலைத்தன்மையை,
அவள் எனக்காக வெளிப்படுத்தும்
அளவற்ற அன்பை.
இந்த பாசப்பிணைப்பு கொண்ட
சூழலுக்கு அப்பால் என்ன இருக்கிறது
என்று தெரியாது. ஆனால்
நேரம் வந்து கொண்டிருக்கிறது.
என் இதயத்தில் ஏதோ புதிய அழைப்பு.
இன்னும் சில நாட்களில் என்
கண்கள் புதிய உலகத்தை பார்க்கத்
தொடங்கும். ஆனால் இன்று, நான்
இன்னும் இங்கே, என் தாயின்
மடியின் உச்சியினில்—காதலால்
முழுமையாக்கப்பட்ட ஒரு கனவு!
As alwaysMarch 9
The Day I Was in My Mother’s Womb
I am nearly ready. My tiny fingers
can grasp, my little feet press against
the warm walls of my world. i stretch,
i turn, feeling the gentle embrace that
has cradled me for months.....
My mother’s voice is no longer a distant
echo it is a song i know by heart.
When she laughs,
i feel her joy ripple through me.
When she speaks softly, i listen, though
i do not yet understand the words. But
i understand her the rhythm of her breath,
the steady beat of her heart, the love
she pours into every moment we share.
I do not know what awaits me beyond
this warmth, this floating dream of existence.
But i feel the pull of time, the quiet
whisper of change. Something
is calling me forward.
For now, i am safe. For now, i am
love wrapped in flesh, a promise
waiting to be fulfilled. Soon, i will
open my eyes to the world
நான் என் தாயின் கருவில் இருந்த நாள்
நான் இனி தயார் ஆகிறேன். என் சிறிய
விரல்கள் கோர்க்கின்றன, என் குட்டி
கால்கள் என்னை சூடாகக் காத்துக்
கொண்டிருக்கும் இந்த உலகத்தின்
சுவர்களை மெதுவாக தள்ளுகின்றன
. நான் நீளுகிறேன், திரும்புகிறேன்,
இந்த அருமையான உறவின் அகலம்
எனக்குச் சரியாகத் தெரிகிறது.
என் தாயின் குரல் இனி வெறும்
தொலைதூர எதிரொலியாக இல்லை—
அது ஒரு பாடல்,அது என்
இதயத்துடன் ஒன்றிணைந்துள்ள
ஒலி. அவள் சிரிக்கும்போது,
அந்த மகிழ்ச்சி என்னுள்ளும்
ஒலிக்கிறது. அவள் மெதுவாக பேசும்போது,
நான் கவனமாக கேட்கிறேன். வார்த்தைகளை புரிந்துகொள்ளவில்லை, ஆனால் அவளை புரிந்துகொள்கிறேன்—அவளின் சுவாசத்தின்
ஒழுங்கை, அவளின் இதயத்துடிப்பின் நிலைத்தன்மையை, அவள் எனக்காக
வெளிப்படுத்தும் அளவற்ற அன்பை.
இந்த பாசப்பிணைப்பு கொண்ட
சூழலுக்கு அப்பால் என்ன இருக்கிறது
என்று தெரியாது. ஆனால்
நேரம் வந்து கொண்டிருக்கிறது.
என் இதயத்தில் ஏதோ புதிய அழைப்பு.
இன்னும் சில நாட்களில் என்
கண்கள் புதிய உலகத்தை பார்க்கத்
தொடங்கும். ஆனால் இன்று, நான்
இன்னும் இங்கே, என் தாயின்
மடியின் உச்சியினில்—காதலால்
முழுமையாக்கப்பட்ட ஒரு கனவு!
March 18
பிறப்பின் முன் ஒரு பயணம்
288 ஆம் நாள்...
அம்மாவின் மூச்சில் தடங்கல்,
அவள் வலியில் என் மனம் துடித்தது,
அவள் துடிப்பு எனக்கும் துடிப்பு,
நினைவில் ஒரு பயம்... நின்றுவிடுமோ?
மருத்துவ அறையின் வெளிச்சங்களில்,
இரண்டு நாட்கள் ஓரமாக,
அவள் உள்ளம் ஒரு போர்க்களம்,
நான் அமைதியாக கூர்ந்து கேட்டேன்,
அவள் இதயத்தின் ராகம் மீண்டும் ஒலிக்க.
இப்போது 297...
இன்னும் சில கணங்கள் மட்டுமே,
வெளி உலகம் காத்திருக்கிறது,
அம்மாவின் வார்த்தை கேட்டுப் பறக்க,
விழித்துக் கொள்ளும் நாள் வெகு தூரம்
இல்லை!
A Journey Before Birth
Day 288...
A gasp in mother’s breath,
Her pain made my heart
tremble,Her pulse, my pulse,
A fleeting fear—
Will it stop?
In the glaring lights of the
hospital room,Two days in
silence,Her soul, a battlefield,
I listened intently,
Until her heart’s
rhythm sang again.
Now it is Day 297...
Just a few more moments,
The world outside awaits,
To rise at the sound of her voice,
The day I awaken is not far away!
Day 288...
A gasp in mother’s breath,
Her pain made my heart
tremble,Her pulse, my pulse,
A fleeting fear—
Will it stop?
In the glaring lights of the
hospital room,Two days in
silence,Her soul, a battlefield,
I listened intently,
Until her heart’s
rhythm sang again.
Now it is Day 297...
Just a few more moments,
The world outside awaits,
To rise at the sound of her voice,
The day I awaken is not far away!
In the Shadow of Success, Mother...
I stand at the peak, high above,
Yet my heart feels empty…
Victory signs its name in my fate,
But without you, it feels incomplete.
The joy that should rest in your hands
Now flows as tears in my eyes.
Is success truly success
If I can't bring it to you?
Rising without a mother's embrace
Feels like a dawn without sunlight…
But your blessings fuel my strength,
And your memories light my path.
For you, because of you,
I will make this success a tribute.
Mother, you are my light, my heartbeat!
Miss you mieeee!
I stand at the peak, high above,
Yet my heart feels empty…
Victory signs its name in my fate,
But without you, it feels incomplete.
The joy that should rest in your hands
Now flows as tears in my eyes.
Is success truly success
If I can't bring it to you?
Rising without a mother's embrace
Feels like a dawn without sunlight…
But your blessings fuel my strength,
And your memories light my path.
For you, because of you,
I will make this success a tribute.
Mother, you are my light, my heartbeat!
Miss you mieeee!
At the peak, yet lost inside,In the Shadow of Success, Mother...
I stand at the peak, high above,
Yet my heart feels empty…
Victory signs its name in my fate,
But without you, it feels incomplete.
The joy that should rest in your hands
Now flows as tears in my eyes.
Is success truly success
If I can't bring it to you?
Rising without a mother's embrace
Feels like a dawn without sunlight…
But your blessings fuel my strength,
And your memories light my path.
For you, because of you,
I will make this success a tribute.
Mother, you are my light, my heartbeat!
Victory shines, but tears won’t hide.
Success echoes, loud and true,
Yet feels empty without you.
No embrace, yet strength remains,
Your love flows through my veins.
A guiding light, a whispered name,
In every step, in every flame.
For you, because of you, I rise,
Your blessings dance in endless skies.
Mother, my heart, my guiding grace,
In my triumph, I see your face.
Dear Mom
I miss you so much right now. Some days, the ache of your absence feels unbearable, and today is one of those days. I long for your voice, your hugs, your laughter those simple things I once took for granted. Life hasn’t been the same since you left, and though I try to be strong, there are moments like this when all I want is to hear you say everything will be okay.
I think about you every day, Mom.
I see you in the little things in the sunrise that reminds me of your warmth, in the flowers that bloom just like your love did, and in the quiet moments when I feel you near, even if I can’t see you. I wish I could talk to you, tell you everything that’s been happening, and hear your advice one more time. There are so many things I wish I could share with you, so many hugs left unspoken, so many I love you
I still want to say.
If love could build a bridge,
I would walk right up to heaven
and bring you back to me.
But since I can’t, I’ll hold onto every memory, every lesson you taught me, and every piece of love you left behind. I know you're watching over me, guiding me in ways I may not even realize...
Mom, I miss you more than words can express. I carry you in my heart, always and forever. Until we meet again, I love you with all my heart.
Maaaa
Your loving child.....
Love you so much mieeee!
அம்மா
I miss you so much right now. Some days, the ache of your absence feels unbearable, and today is one of those days. I long for your voice, your hugs, your laughter those simple things I once took for granted. Life hasn’t been the same since you left, and though I try to be strong, there are moments like this when all I want is to hear you say everything will be okay.
I think about you every day, Mom.
I see you in the little things in the sunrise that reminds me of your warmth, in the flowers that bloom just like your love did, and in the quiet moments when I feel you near, even if I can’t see you. I wish I could talk to you, tell you everything that’s been happening, and hear your advice one more time. There are so many things I wish I could share with you, so many hugs left unspoken, so many I love you
I still want to say.
If love could build a bridge,
I would walk right up to heaven
and bring you back to me.
But since I can’t, I’ll hold onto every memory, every lesson you taught me, and every piece of love you left behind. I know you're watching over me, guiding me in ways I may not even realize...
Mom, I miss you more than words can express. I carry you in my heart, always and forever. Until we meet again, I love you with all my heart.
Maaaa
Your loving child.....
Love you so much mieeee!
அம்மா
Last edited: