അയ്യാൾ എനിക്ക് ആരും ആയിരുന്നില്ല..... അപരിചിതരിൽ നിന്ന് പരിചയക്കാർ ആവാൻ അതികം സമയം ഒന്നും വേണ്ടി വന്നില്ല..... സംസാരിച്ചുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു..... ഉണരുമ്പോൾ തൊട്ടു ഉറങ്ങും വരെ..... നല്ല കൂട്ടായി..... അയ്യാളുടെ അസാനിധ്യം എന്നെ അലോസരപ്പെടുത്തിയപ്പോൾ മനസിലായി അയ്യാൾ പ്രാണനിൽ എവിടെയോ കൂടു കൂട്ടി കഴിഞ്ഞു എന്ന്..... അതെ പ്രണയം.... മൊട്ടിട്ടു വിരിഞ്ഞു കൊഴിഞ്ഞു പോവുന്ന പൂവ് പോലൊരു പ്രണയം.... എന്നിലെ പ്രണയത്തിനു ആയിസുണ്ടോ എന്നറിയില്ല.... എങ്കിലും ആയുസ്സുള്ളിടത്തോളം ഹൃദയത്തിൽ ണ്ടാവും.... ഇത്തിരി ദൂരെ എങ്കിലും എന്റെ ഒരു വിളികപ്പുറം എന്നോടൊപ്പം ഉണ്ട്..... എനിക്ക് നല്ലൊരു കൂട്ടായി.....
