നീയെന്തിനെന്നിൽ വീണ്ടും വീണ്ടും പൂക്കുന്നുവെന്നെനിക്കറിയില്ല.. വിധിച്ചതല്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടും കൊതിച്ചിരുന്നു നിന്റെ സാന്നിധ്യം.എന്റേതല്ലാതാവുന്ന നിമിഷം വരെ ഓരോ അണുവിലും നീയാകുന്ന സ്നേഹത്തെ ഞാൻ എന്നിലേക്ക് ആവാഹിച്ചെടുത്തിരുന്നു.. കൺമുന്നിലൂടെ പോവുന്നതും കാത്തു നിന്നിരുന്ന മുറ്റം ഇന്നൊരു ശവപറമ്പ് പോലെയായി. ആ മണ്ണിനു ഇന്നും പറയാനുണ്ട് നീയറിയാത്ത മാറ്റാരുമറിയാത്ത എന്റെ കാൽപെരുമാറ്റങ്ങളുടെ കഥകൾ. ഇന്നുമെനിക്ക് നീയൊരു വിങ്ങൽ ആണ്..ഇന്നെനിക്ക് വേണമെന്നില്ല നിന്നെ..പക്ഷെ നിന്നോട് തോന്നിയ ഇഷ്ടം അത് എന്നിൽ പൂത്തു തളിർത്തു കൊഴിഞ്ഞു കൊണ്ടേയിരിക്കും. എന്റെ അവസാന ശ്വാസം വരെയും ♥
