• We kindly request chatzozo forum members to follow forum rules to avoid getting a temporary suspension. Do not use non-English languages in the International Sex Chat Discussion section. This section is mainly created for everyone who uses English as their communication language.

ഒരു രാജകുമാരിയുടെ കഥ

ajith456 said:
യാത്രയുടെ നാലാം ദിനം കുമാരി എത്തിപ്പെട്ടത് ആ രാജ്യത്തിലെ ഏറ്റവും സമ്പന്നമായ ഒരു നഗരത്തിലാണ്...
വജ്ര വ്യാപാരത്തിന് പേര് കേട്ട ഒരു നഗരം...
അവിടെ കുമാരി എത്തിയപ്പോൾ കാണുന്നത് ഒരു നാട്ടു കൂട്ടത്തെയാണ് ...
സാധാരണ നഗരങ്ങളിൽ ജനങ്ങളുടെ പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് ഈ കൂട്ടം ചേരുന്നത്....
കുമാരി ആ കൂട്ടത്തിലേയ്ക്ക് കയറി....
ഒരു പെൺകുട്ടിയേയും ഒരു വൃദ്ധനേയും അവിടെ വിസ്തരിക്കുവാണ്....
കാര്യം എന്നാണ് എന്ന് അറിയുവാൻ കുമാരി കൂട്ടത്തിൽ ഉള്ള ഒരാളോട് ചോദിച്ചു "എന്താ ഇവിടെ ... ഈ കുഞ്ഞിനെ ആ വൃദ്ധൻ എന്തെങ്കിലും മോശം പ്രവർത്തിച്ചോ...."
"അതേ പ്രവർത്തിച്ചു നാട്ടിലെ നിയമങ്ങൾക്കു വിരുദ്ധമായി ഈ കുട്ടിയ്ക്ക് ആ വൃദ്ധൻ വിദ്യ പകർന്നു കൊടുത്തു....അയാൾ ഇവിടുത്തെ ഒരു അധ്യാപകനാണ്...."
" ഏഹ്..." കുമാരി അന്തം വിട്ടിരിക്കുകയാണ്
" ഒരു പെൺ കുട്ടിയ്ക്കു വിദ്യ പകർന്നു കൊടുക്കുന്നത് എങ്ങനെ ഒരു തെറ്റാകും...."
" കാലങ്ങളായുള്ള നിയമങ്ങൾ ആണ് അത് പാലിക്കണ്ടേ"
കുമാരി ശരിക്കും ഞെട്ടി...
തന്റെ രാജ്യത്തെ ഏറ്റവും സമ്പന്നമായ ഒരു നഗശത്തിൽ നില നിൽക്കുന്ന രീതികൾ ഇപ്രകാരമാണോ...
നാട്ടുക്കൂട്ട പ്രമാണിമാരിൽ ഒരാൾ വിധി പ്രസ്താവിക്കാൻ തുടങ്ങി " നാട്ടിന്റെ തനത് ശൈലികളെ തകർത്ത് എറിയുവാൻ ശ്രമിച്ച ഇയാളെ ഈ നാട്ടിൽ നിന്നും പുറത്താക്കിയിരിക്കുന്നു....
നാടു കടത്തലിന്റെ ഭാഗമായി ഈ നാട്ടിലെ ഒരോ പെൺ കുട്ടികളും കല്ല് എറിഞ്ഞു വേണം ഇയാളെ പുറത്താക്കാൻ"
"നിർത്തു ..." ദേഷ്യം കൊണ്ട് നിലത്തടിച്ച് കുമാരി എഴുന്നേറ്റു...
"ഈ ശിക്ഷ നടത്താൻ തുനിയുന്നവർ ആരായാലും അവർ കാലപുരിയ്ക്കു പോകാൻ തയ്യാറെടുത്തു വേണം വരാൻ"
" ഇത്രയും അഹങ്കാരം പറയാൻ നീയാര്" പ്രമാണിമാർ ചോദിച്ചു
" ഞാൻ നിങ്ങളുടെ എല്ലാം സംരക്ഷകയായ സ്ത്രീ ഈ രാജ്യത്തെ രാജകുമാരി"
ഏവരും എഴുനേറ്റു പ്രമാണിമാരുൾപ്പടെ...
"ഇപ്പോൾ ഈ കാണിക്കുന്ന തോന്നിവാസം ഇവിടെ നിർത്തണം" കുമാരി ആജ്ഞാപിച്ചു....
"കുമാരി നാട്ടിലെ നിയമങ്ങൾ പാലിക്കേണ്ടതല്ലേ..."
" ആരുണ്ടാക്കിയ നിയമം"
" ഇവിടുത്തെ വല്യ പ്രമാണി തന്നെ... അവിടുത്തെ പിതാവ് തന്നെയാണ് അദ്ദേഹത്തിന് ഈ പദവി കൊടുത്തത്...."
" പദവി കൊടുത്തത് എല്ലാവരേയും ഒരേ പോലെ സംരക്ഷിക്കാൻ അല്ലാതെ ഒരു വിഭാഗത്തെ അടിച്ചമർത്താനല്ല... എനിക്ക് ആ വല്യ പ്രമാണി യെ നേരിട്ട് കാണണം..."
അങ്ങനെ കുമാരിയും മറ്റു പ്രമാണി മാരും നാട്ടുകാരും എല്ലാം വല്യ പ്രമാണിയെ കാണാൻ എത്തി"
ഒരു നാൽ കെട്ടിന്റെ മുറ്റത്ത് ഇരിക്കുകയാണ് വല്യ പ്രമാണി .... അകത്ത് അയാളുടെ മാതാവ് വയ്യാതെ കിടപ്പാണ്...
കാര്യങ്ങൾ അറിഞ്ഞപ്പോൾ അയാൾ പറഞ്ഞു..
"ഈ നാട്ടിൽ കാലങ്ങളായി പറഞ്ഞു പഠിച്ച കാര്യങ്ങളാണ് "
" ഉറച്ചു പോയ കാര്യങ്ങൾ മാറ്റിയെടുക്കണം."
" കുമാരി രാജകുടുംബത്തിലെയാണ് അതിന്റെ ആദരവ് ഞാൻ തരും.
പക്ഷേ ഇത്രയും ജ്ഞാനിയായ എന്നെ ഉപദേശിക്കാൻ ഒരു പെൺ ആയിട്ടില്ല....."
കുമാരി പറഞ്ഞു " എല്ലാ മനുഷ്യരുടേയും മനസ്സ് ഒരു പഴത്തെ പോലെയാണ്.
അതിന്റെ തൊലി നമ്മളുടെ അന്ധ വിശ്വാസങ്ങളും അകത്ത് ഉള്ളത് നമ്മളുടെ ഉൾ മനസ്സാകുന്നു....
പഴകും തോറും തൊലി കറുക്കുകയും ആ പഴം ഭക്ഷികാൻ കഴിയാതെ പോകുന്നു.... .അതു പോലെ തന്നെയാണ് നമ്മൾ മുറുകെ പിടിക്കുന്ന അന്ധ വിശ്വാസങ്ങൾ ... കാല ക്രമേണ അതിന്റെ കറുപ്പ് നമ്മളിൽ ഒലിച്ചിറങ്ങുകയും നമ്മൾ മനുഷ്യർ അല്ലാതെയും ആകുന്നു...
അതിനാൽ ഞാൻ വല്യ പ്രമാണിയേ വെല്ലു വിളിക്കുന്നു. ഞാൻ ചോദിക്കുന്ന രണ്ടു ചോദ്യങ്ങൾക്ക് ഉത്തരം പറയുക....
ഉത്തരം പറഞ്ഞാൽ ഞാനി വിടം വിട്ട് പോകും....
ഇല്ലേങ്കിൽ ഇവിടെ ഞാൻ പറയുന്നത് ആണ് നിയമം"
"ശരി" വല്യ പ്രമാണി പറഞ്ഞു
" ചോദ്യം 1 തന്റെ സ്വന്തം കുഞ്ഞിന്റെ കണ്ണീർ കണ്ട് സ്വന്തം അമ്മ സന്തേഷിക്കുന്നത് എപ്പോൾ"
" എന്ത് വിഢി ചോദ്യമാണ് കണ്ണീർ ഒപ്പുന്നവളാണ് അമ്മ ..... അങ്ങനെ ചിരിക്കുന്നവർ ഭ്രാന്തിയായിരിക്കും"
"ഉത്തരം അറിയില്ലെങ്കിൽ കേട്ടോളു.... സ്വന്തം കുഞ്ഞ് ജനിച്ചാദ്യമായി കരയുമ്പോഴാണ് അമ്മ സന്തോഷിക്കുന്ന എക സമയം"
കേട്ടു നിന്ന ജനക്കൂട്ടം കുമാരിയ്ക്കു വേണ്ടി ആർത്തു വിളിച്ചു..
കുമാരി തുടർന്നു " ചോദ്യം രണ്ട് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ എല്ലാം നമ്മുടെ ഇഷ്ടം നോക്കിയാണ് നമ്മൾ വാങ്ങിക്കുന്നത്....
എന്നാൽ നമ്മുക്ക് ഇഷ്ടമായി ലെങ്കിൽ പോലും തിരിച്ചു കൊടുക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരു സാധനം"
"അങ്ങനെ ഒരു സാധനം ഇല്ല" വല്യ പ്രമാണി പറഞ്ഞു
" ഉത്തരം തെറ്റ്"
"അത് നമ്മുടെ മക്കളാണ്.. വളർന്നു വരുമ്പോൾ ശരിയായിലേങ്കിലും അമ്മയ്ക്ക് ദൈവത്തിനോട് ഒന്ന് തിരിച്ചു എടുക്കാൻ പറയാൻ പറ്റില്ല .. സഹിക്കുക തന്നെ ...
നിങ്ങളുടെ അമ്മ നിങ്ങളേ സഹിച്ചത് പോലെ"
അപ്പോൾ അകത്തു നിന്നു പ്രമാണിയുടെ അമ്മയുടെ ചിരി പുറത്തു നിന്ന എല്ലാവരും കേട്ടു.....
പ്രമാണി നാണം കെട്ടു തോൽവി സമ്മതിച്ചു...
അങ്ങനെ നാലാം ദിനം കുമാരി ഒരു നഗരത്തിലെ മുഴുവൻ ആളുകൾക്കും ഒരു പുതു വഴി തുറന്നു കൊടുത്തു..
(to be continued)
Click to expand...
Superrr....:clapping::heart1:
 
ajith456 said:
അങ്ങനെ രാജകുമാരി തന്റെ യാത്ര തുടങ്ങി...
യാത്രയുടെ ആദ്യ ദിനം രാജകുമാരി അടിയാളൻമാർ തിങ്ങി പാർക്കുന്ന ഒരു ഗ്രാമത്തിലേയ്ക്ക് പോയി
ഒരു അടിയാളത്തിയുടെ വേഷത്തിൽ അവിടെ എത്തി...
നഗര സൗന്ദര്യത്തിൽ തീർത്തും ഒറ്റപേട്ട അവസ്ഥയിൽ ജീവിക്കുന്ന ഒരു കൂട്ടം...
അവിടെ രാജകുമാരി ഒരു കുട്ടിയെ ശ്രദ്ധിച്ചു..
ഭക്ഷണം കഴിച്ചിട്ടില്ല എന്ന് അവന്റെ മുഖത്തെ ക്ഷീണത്തിൽ നിന്ന് വ്യക്തം...
"എന്തുണ്ടായി കുഞ്ഞേ"
" ഇല്ല നന്നായി വിശക്കുന്നു ...
വീട്ടിൽ അമ്മയ്ക്കും സുഖമില്ല വിശന്ന് കിടക്കുകയാണ് ..."
"മറ്റ് കൂരയിൽ ഉള്ളവരോട് ചോദിക്കാമായിരുന്നില്ലേ...."
"മിക്ക കൂരയിലും ഇത് തന്നെ അവസ്ഥ....."
രാജകുമാരി ചിന്തിച്ചു ഒരു നേരം വിശപ്പ് എനിക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിയില്ല ഇവിടെ എന്നെ ക്കാൾ മൂത്തവർ ഇളയവർ ഒരു ദിവസം വരെ പട്ടിണി കിടക്കുന്നു...
നല്ല അടച്ചുറപ്പുള്ള ഒരു കൂര പോലും ഇല്ലാതെ......
രാജകുമാരി തന്റെ കയ്യിൽ കരുതിയ ധാന്യങ്ങൾ എടുത്തു....
ഇത് കൊടുത്താലും എല്ലാവരുടെ വിശപ്പ് ശമിക്കില്ല....

"നീ എല്ലാവരുടെ വീട്ടിൽ നിന്നും അവരുടെ കയ്യിൽ ഉള്ള ധാന്യങ്ങൾ അ എത്ര തന്നെ ചെറുത് ആണെങ്കിൽ പോലും കൊണ്ടു വാ . നമുക്ക് എല്ലാവർക്കുമുള്ള ഭക്ഷണം ഒരുമിച്ച് പാകം ച്ചെയാം" ആ കുട്ടിയോടായി കുമാരി പറഞ്ഞു
തന്റെ രാജമുദ്ര മോതിരം പോലും വിറ്റ് കുമാരി അവർക് എല്ലാവർക്കും അവശ്യമുള്ള ധാന്യങ്ങൾ കുമാരി ശരിയാക്കി ...
കുമാരി തന്നെ പാകം ചെയ്ത ഭക്ഷണം എല്ലാവർക്കുമായി വീതിച്ച് നൽകി...
അപ്പോൾ നേരത്തെ കണ്ട ആ കുട്ടിയുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണീർ വീഴുന്നത് കുമാരി ശ്രദ്ധിച്ചു .
അപ്പോൾ കുമാരി മനസ്സിലാക്കി
എന്താണ് വിശപ്പ് എന്നും എന്താണ് അതിന്റെ വില എന്നും. (to be continued)
Click to expand...

ajith456 said:
Nalla Thrill aayi vannatha appozhekkum chekkan nashippichu:doh: Ethaayaalum Cinema Adipoli aayi.... Waiting for Next Part :hearteyes:
Click to expand...
 
യാത്രയുടെ അഞ്ചാം ദിനം കുമാരി എത്തിയത് ഒരു ആയോധന കളരിയിലാണ്
തന്റെ രാജ്യത്തിൽ തന്നെ ഏറ്റവും മികച്ച ആയോധന മുറകൾ പരിശീലിപ്പിക്കുന്ന കളരി....
അവിടുത്തെ ആചാര്യൻ രവി വർമ്മൻ ....
അവിടുത്തെ അന്തരീക്ഷം കുമാരിയ്ക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടു...
ഒരു വിഭാഗത്തെയും മാറ്റി നിർത്താതെ ആൺ പെൺ ഭേദമില്ലാതെ എല്ലാവർക്കും ഒരു പോലെ അയോധന മുറകൾ അഭ്യസിപ്പിക്കുന്നു.....
കുറച്ചു വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പേ അയൽ രാജ്യങ്ങളുമായി നടന്ന യുദ്ധങ്ങളിൽ രവിവർമ്മൻ അഭ്യസിപ്പിച്ച പടയാളികളാണ് തന്റെ രാജ്യത്തിന്റെ വിജയത്തിന് കാരണമായത്...
കുമാരി പടികൾ കയറി കളരി മുറ്റത്ത് എത്തി....
ആചാര്യരുടെ ശിക്ഷണത്തിൽ നൂറിന് മേലെ അളുകൾ വിദ്യ അഭ്യസിക്കുന്നു...
കുമാരി യെ മുമ്പേ പരിചയമുള്ള ആചാര്യൻ അവരെ രാജ മര്യാദകൾ പാലിച്ചു കൊണ്ടു വരവേറ്റു...
തുടർന്നുള്ള സംസാരങ്ങളിൽ രാജ്യ സുരക്ഷയേ കുറിച്ചുള്ള ആശങ്കകൾ കുമാരിയോടായി ആചാര്യർ വെളിപ്പെടുത്തി "നമ്മുടെ രാജ്യം എത് നിമിഷം വേണം എങ്കിലും ആക്രമിക്കപ്പെടാം...
നമ്മുടെ രാജ്യത്തെ അതിർത്തി കാക്കുന്ന കുറവൻ മലയുടെ മുകളിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിക്കുന്ന വരദാ നദി നമ്മുടെ നാടിന്റെ ജീവ നാഡിയാണ്
കൃഷിയാവശ്യത്തിന് വെള്ളം ലഭിക്കുന്ന ഈ നദിയെ അയൽ രാജ്യത്തെ രാജാവ് മഹാ സേനൻ തന്റെ പടയാളികളേ ഉപയോഗിച്ചു കൊണ്ട് നദിയുടെ ഒഴുക്കിന്റെ ഗതി മാറ്റി അവരുടെ രാജ്യത്തേക്ക് ഒഴുക്കുകായാണ്....
അങ്ങനെ കൃഷിയാവശ്യത്തിനായി വെള്ളം ഇല്ലാതെ ആയി നമ്മുടെ രാജ്യത്തിന്...
അങ്ങനെ രാജ്യം മുഴു പട്ടിണി യിലേയ്ക്ക് മാറുകയാണ് ..."
തന്റെ രാജ്യത്തിന്റെ ക്ഷയിക്കുന്നതിന്റെ കാരണം കുമാരി മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നു....
"ആചാര്യരെ എന്താണ് ഇതിന്റെ ഒരു പരിഹാരം"
" നദിയുടെ ഒഴുക്ക് പൂർവ്വ സ്ഥിതിയില്ലേയ്ക്ക് ആക്കണം "
" എന്നാൽ നമ്മുക്ക് ഇപ്പോൾ തന്നെ പുറപ്പെടാം ആചാര്യ രുടെ കളരിയിലെ ശിഷ്യരെയും കൂട്ടി നമുക്ക് നദിയുടെ ഒഴുക്കിനെ പഴയ പടി ആക്കാം... " കുമാരി പറഞ്ഞു
" അത് അത്ര എളുപ്പമല്ല" അചാര്യർ പറഞ്ഞു
" ഘോര വനം കഴിഞ്ഞു വേണം കുറവൻ മലയുടെ ചുവട്ടിൽ എത്താൻ... മലയുടെ എതിർ ദിശയിൽ മഹാ സേനന്റെ രാജ്യത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന കുറത്തി മല....
ഈ രണ്ട് മലകളുടെ ഇടയിൽ കൂടിയാണ് വരദാ നദിയെ വഴി തിരിച്ചു വിട്ടിരിക്കുന്നത്...
കുറവൻ കുറത്തി മലയും അനുബന്ധ വന പ്രദേശവും എല്ലാം മഹാ സേനന്റെ സൈന്യം പിടിച്ചടക്കി" "അവിടെ എത്ര എതിർ സൈനികർ ഉണ്ട് എന്നു പോലും നമമുക്ക് നിശ്ചയമില്ല...."
" ഈ വിവരങ്ങൾ എല്ലാം ഞാൻ മഹാരാജാവിനെ ദൂതൻ വഴി അറിയിച്ചു.... ദൂതന്റെ മറു ദൂത് പ്രകാരം മഹാരാജാവിന്റെ സൈന്യം ഇന്ന് രാത്രി ഇവിടെ എത്തും അതിന് മുമ്പായി ശിഷ്യരെ പരിശീലിപ്പിച്ചു നിർത്തുകയാണ് ഞാൻ."
"ആചാര്യർ അല്ലേ നയിക്കുന്നത് വിജയം നമുക്ക് തന്നെ ആകും" കുമാരി പറഞ്ഞു
" അല്ല കുമാരി ഈ യുദ്ധത്തിൽ നയിക്കുന്നത് എന്റെ പ്രിയ ശിഷ്യൻ രുദ്രനായിരിക്കും....."
എന്നിട്ട് ആചാര്യർ ഒരു മെലിഞ്ഞ മനുഷ്യനെ ചൂണ്ടി കാണിച്ചു....
കുമാരി ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു
ഇങ്ങനെ മെലിഞ്ഞ ഒരാൾക്ക് ഒരു വാൾ കൂടി ശരിക്കും പിടിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരാൾ എങ്ങനെ യുദ്ധം നയിക്കും....
കുമാരി പറഞ്ഞു " ഇദ്ദേഹത്തേ ക്കാൾ ആചാര്യൻ നയിക്കണം എന്നാണ് എന്റെ ആഗ്രഹം....
രുദ്രൻ ഒരു യുദ്ധം നയിക്കാനുള്ള കഴിവുള്ളതായി എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല ......"
" കുമാരി അത് കുമാരിയ്ക്ക് രുദ്രന്റെ കഴിവുകൾ അറിയാത്തത് കൊണ്ടാണ് " അചാര്യർ പറഞ്ഞു
"എന്റെ കഴിവ് ഞാൻ തന്നെ കുമാരിയ്ക്ക് കാണിച്ചു കൊടുക്കാം"
"കുമാരി എന്റെ കൂടെ ഒരു ദ്വന്ദ്വയുദ്ധത്തിന് തയ്യാറാണോ"
" സമ്മതം" കുമാരി പറഞ്ഞു..
അങ്ങനെ ദ്വന്ദ്വയുദ്ധത്തിന്റെ വട്ടം കളരി മുറ്റത്ത് വരച്ചു....
ഈ വട്ടത്തിന് വെളിയിൽ വീഴുന്നവർ തോൽക്കും......
യുദ്ധത്തിൽ മൽപിടിത്തം പാടില്ല ആയുദ്ധം കൊണ്ടുള്ള പോരാട്ടം മാത്രം....
"കുമാരിയ്ക്ക് രണ്ട് കൈയിലും വാളുകൾ നൽകും.... എന്റെ വലം കൈയിൽ മാത്രമേ ഞാൻ വാൾ ഉപയോഗിക്കു.... ഞാൻ ഒറ്റ കൈ കൊണ്ട് മാത്രം കുമാരിയെ നേരിടും" രുദ്രൻ പറഞ്ഞു
"നാവാട്ടു നിർത്തി പോരാട്ടം തുടങ്ങൂ" കുമാരി പറഞ്ഞു
കളരി മണികൾ മുഴങ്ങി
കുമാരി രണ്ട് വാളുകൾ കൊണ്ടും രുദ്രനെ ആക്രമിച്ചു....
രുദ്രൻ കാറ്റിന്റെ വേഗത്തെ അനുസ്മരിക്കും വിധം ആ അടവുകൾ എല്ലാം തടഞ്ഞു"
" കുമാരി യുടെ കണ്ണുകളെ പോലും വഞ്ചിച്ച് കൊണ്ട് രുദ്രൻ ഒരു കാലിൽ മാത്രം ഊന്നി കൊണ്ട് കുമാരിയുടെ നേർക്ക് ചാടി.... അത് പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത കുമാരി ഒഴിഞ്ഞു മാറി പക്ഷേ കുമാരിയുടെ കാലുകൾ വട്ടത്തിന് പുറത്തായി..... കുമാരി തോറ്റു"
മത്സരശേഷം കുമാരി രുദ്രൻ നേരെ കൈനീട്ടി പക്ഷേ കൈ തട്ടി മാറ്റി കളരി മുറ്റം വിട്ടു .....
" അവൻ അങ്ങനെയാണ്..
അവനോട് പോറുക്കണം" ആചാര്യർ പറഞ്ഞു
"തെറ്റ് എന്റെത് കൂടിയാണ് ആചാര്യരെ ഒരാളുടെ രൂപം മാത്രം കണക്കിൽ എടുത്ത് മാത്രം അവന്റെ കഴിവുകളേ അളക്കാൻ പാടില്ല എന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു" കുമാരി പറഞ്ഞു
കുമാരി രാത്രി യുദ്ധത്തിന് പുറപ്പെടും മുൻപ് കാളി പൂജയുണ്ട്.... അതിന് മുമ്പ് മഹാരാജാവിന്റെ സൈന്യം ഇവിടെ എത്തും.
അങ്ങനേ രാത്രി സൈന്യം എത്തിയതിനു ശേഷം കാളി പൂജ നടന്നു...
മംഗള വാദ്യങ്ങൾക്കു ശേഷം പടനായകനായ രുദ്രൻ എല്ലാ പടയാളികൾക്കും ആചാര്യർക്ക് ഉൾപ്പടെ വിജയ തിലകം ചാർത്തി നൽകി.... പക്ഷേ കുമാരിയ്ക്കു മാത്രം അദ്ദേഹം കുങ്കുമ ത്തിന്റെ താലം മാത്രം നീട്ടി സ്വയം തിലകം ചാർത്തി ക്കോളു എന്ന മട്ടിൽ....
പക്ഷേ ആചാര്യർ ഇടപ്പെട്ടു
" യുദ്ധ മര്യാദകൾ ആരംഭത്തിലെ നിന്ദിക്കരുത്"
അത് കേട്ട് രുദ്രൻ മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ കുങ്കുമം നെറ്റിയിൽ ചാർത്തി ......
അതിന് ശേഷം രുദ്രൻ എല്ലാ വരോടു മായി പറഞ്ഞു "കാളി മാതാവിന്റ കണ്ണുകൾ കോപം കൊണ്ട് കത്തുകയാണ് .... അത് ശമിപ്പിക്കാൻ ശത്രുക്കളുടെ രക്തം കൊണ്ട് മാത്രമേ സാധിക്കു......
രാജ്യത്തിന് വേണ്ടി കൈ മെയ്യ് മറന്ന് നമുക്ക് പോരാടാം..
ജയ് മാതൃഭൂമി...... "
" ജയ് മാതൃഭൂമി" സൈനികർ എറ്റു ചൊല്ലി
അതിന്റെ ശബ്ദം കെട്ട് കുറവൻ മല പോലും ഞെട്ടി..... (തുടരും)
 
ajith456 said:
യാത്രയുടെ അഞ്ചാം ദിനം കുമാരി എത്തിയത് ഒരു ആയോധന കളരിയിലാണ്
തന്റെ രാജ്യത്തിൽ തന്നെ ഏറ്റവും മികച്ച ആയോധന മുറകൾ പരിശീലിപ്പിക്കുന്ന കളരി....
അവിടുത്തെ ആചാര്യൻ രവി വർമ്മൻ ....
അവിടുത്തെ അന്തരീക്ഷം കുമാരിയ്ക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടു...
ഒരു വിഭാഗത്തെയും മാറ്റി നിർത്താതെ ആൺ പെൺ ഭേദമില്ലാതെ എല്ലാവർക്കും ഒരു പോലെ അയോധന മുറകൾ അഭ്യസിപ്പിക്കുന്നു.....
കുറച്ചു വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പേ അയൽ രാജ്യങ്ങളുമായി നടന്ന യുദ്ധങ്ങളിൽ രവിവർമ്മൻ അഭ്യസിപ്പിച്ച പടയാളികളാണ് തന്റെ രാജ്യത്തിന്റെ വിജയത്തിന് കാരണമായത്...
കുമാരി പടികൾ കയറി കളരി മുറ്റത്ത് എത്തി....
ആചാര്യരുടെ ശിക്ഷണത്തിൽ നൂറിന് മേലെ അളുകൾ വിദ്യ അഭ്യസിക്കുന്നു...
കുമാരി യെ മുമ്പേ പരിചയമുള്ള ആചാര്യൻ അവരെ രാജ മര്യാദകൾ പാലിച്ചു കൊണ്ടു വരവേറ്റു...
തുടർന്നുള്ള സംസാരങ്ങളിൽ രാജ്യ സുരക്ഷയേ കുറിച്ചുള്ള ആശങ്കകൾ കുമാരിയോടായി ആചാര്യർ വെളിപ്പെടുത്തി "നമ്മുടെ രാജ്യം എത് നിമിഷം വേണം എങ്കിലും ആക്രമിക്കപ്പെടാം...
നമ്മുടെ രാജ്യത്തെ അതിർത്തി കാക്കുന്ന കുറവൻ മലയുടെ മുകളിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിക്കുന്ന വരദാ നദി നമ്മുടെ നാടിന്റെ ജീവ നാഡിയാണ്
കൃഷിയാവശ്യത്തിന് വെള്ളം ലഭിക്കുന്ന ഈ നദിയെ അയൽ രാജ്യത്തെ രാജാവ് മഹാ സേനൻ തന്റെ പടയാളികളേ ഉപയോഗിച്ചു കൊണ്ട് നദിയുടെ ഒഴുക്കിന്റെ ഗതി മാറ്റി അവരുടെ രാജ്യത്തേക്ക് ഒഴുക്കുകായാണ്....
അങ്ങനെ കൃഷിയാവശ്യത്തിനായി വെള്ളം ഇല്ലാതെ ആയി നമ്മുടെ രാജ്യത്തിന്...
അങ്ങനെ രാജ്യം മുഴു പട്ടിണി യിലേയ്ക്ക് മാറുകയാണ് ..."
തന്റെ രാജ്യത്തിന്റെ ക്ഷയിക്കുന്നതിന്റെ കാരണം കുമാരി മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നു....
"ആചാര്യരെ എന്താണ് ഇതിന്റെ ഒരു പരിഹാരം"
" നദിയുടെ ഒഴുക്ക് പൂർവ്വ സ്ഥിതിയില്ലേയ്ക്ക് ആക്കണം "
" എന്നാൽ നമ്മുക്ക് ഇപ്പോൾ തന്നെ പുറപ്പെടാം ആചാര്യ രുടെ കളരിയിലെ ശിഷ്യരെയും കൂട്ടി നമുക്ക് നദിയുടെ ഒഴുക്കിനെ പഴയ പടി ആക്കാം... " കുമാരി പറഞ്ഞു
" അത് അത്ര എളുപ്പമല്ല" അചാര്യർ പറഞ്ഞു
" ഘോര വനം കഴിഞ്ഞു വേണം കുറവൻ മലയുടെ ചുവട്ടിൽ എത്താൻ... മലയുടെ എതിർ ദിശയിൽ മഹാ സേനന്റെ രാജ്യത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന കുറത്തി മല....
ഈ രണ്ട് മലകളുടെ ഇടയിൽ കൂടിയാണ് വരദാ നദിയെ വഴി തിരിച്ചു വിട്ടിരിക്കുന്നത്...
കുറവൻ കുറത്തി മലയും അനുബന്ധ വന പ്രദേശവും എല്ലാം മഹാ സേനന്റെ സൈന്യം പിടിച്ചടക്കി" "അവിടെ എത്ര എതിർ സൈനികർ ഉണ്ട് എന്നു പോലും നമമുക്ക് നിശ്ചയമില്ല...."
" ഈ വിവരങ്ങൾ എല്ലാം ഞാൻ മഹാരാജാവിനെ ദൂതൻ വഴി അറിയിച്ചു.... ദൂതന്റെ മറു ദൂത് പ്രകാരം മഹാരാജാവിന്റെ സൈന്യം ഇന്ന് രാത്രി ഇവിടെ എത്തും അതിന് മുമ്പായി ശിഷ്യരെ പരിശീലിപ്പിച്ചു നിർത്തുകയാണ് ഞാൻ."
"ആചാര്യർ അല്ലേ നയിക്കുന്നത് വിജയം നമുക്ക് തന്നെ ആകും" കുമാരി പറഞ്ഞു
" അല്ല കുമാരി ഈ യുദ്ധത്തിൽ നയിക്കുന്നത് എന്റെ പ്രിയ ശിഷ്യൻ രുദ്രനായിരിക്കും....."
എന്നിട്ട് ആചാര്യർ ഒരു മെലിഞ്ഞ മനുഷ്യനെ ചൂണ്ടി കാണിച്ചു....
കുമാരി ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു
ഇങ്ങനെ മെലിഞ്ഞ ഒരാൾക്ക് ഒരു വാൾ കൂടി ശരിക്കും പിടിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരാൾ എങ്ങനെ യുദ്ധം നയിക്കും....
കുമാരി പറഞ്ഞു " ഇദ്ദേഹത്തേ ക്കാൾ ആചാര്യൻ നയിക്കണം എന്നാണ് എന്റെ ആഗ്രഹം....
രുദ്രൻ ഒരു യുദ്ധം നയിക്കാനുള്ള കഴിവുള്ളതായി എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല ......"
" കുമാരി അത് കുമാരിയ്ക്ക് രുദ്രന്റെ കഴിവുകൾ അറിയാത്തത് കൊണ്ടാണ് " അചാര്യർ പറഞ്ഞു
"എന്റെ കഴിവ് ഞാൻ തന്നെ കുമാരിയ്ക്ക് കാണിച്ചു കൊടുക്കാം"
"കുമാരി എന്റെ കൂടെ ഒരു ദ്വന്ദ്വയുദ്ധത്തിന് തയ്യാറാണോ"
" സമ്മതം" കുമാരി പറഞ്ഞു..
അങ്ങനെ ദ്വന്ദ്വയുദ്ധത്തിന്റെ വട്ടം കളരി മുറ്റത്ത് വരച്ചു....
ഈ വട്ടത്തിന് വെളിയിൽ വീഴുന്നവർ തോൽക്കും......
യുദ്ധത്തിൽ മൽപിടിത്തം പാടില്ല ആയുദ്ധം കൊണ്ടുള്ള പോരാട്ടം മാത്രം....
"കുമാരിയ്ക്ക് രണ്ട് കൈയിലും വാളുകൾ നൽകും.... എന്റെ വലം കൈയിൽ മാത്രമേ ഞാൻ വാൾ ഉപയോഗിക്കു.... ഞാൻ ഒറ്റ കൈ കൊണ്ട് മാത്രം കുമാരിയെ നേരിടും" രുദ്രൻ പറഞ്ഞു
"നാവാട്ടു നിർത്തി പോരാട്ടം തുടങ്ങൂ" കുമാരി പറഞ്ഞു
കളരി മണികൾ മുഴങ്ങി
കുമാരി രണ്ട് വാളുകൾ കൊണ്ടും രുദ്രനെ ആക്രമിച്ചു....
രുദ്രൻ കാറ്റിന്റെ വേഗത്തെ അനുസ്മരിക്കും വിധം ആ അടവുകൾ എല്ലാം തടഞ്ഞു"
" കുമാരി യുടെ കണ്ണുകളെ പോലും വഞ്ചിച്ച് കൊണ്ട് രുദ്രൻ ഒരു കാലിൽ മാത്രം ഊന്നി കൊണ്ട് കുമാരിയുടെ നേർക്ക് ചാടി.... അത് പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത കുമാരി ഒഴിഞ്ഞു മാറി പക്ഷേ കുമാരിയുടെ കാലുകൾ വട്ടത്തിന് പുറത്തായി..... കുമാരി തോറ്റു"
മത്സരശേഷം കുമാരി രുദ്രൻ നേരെ കൈനീട്ടി പക്ഷേ കൈ തട്ടി മാറ്റി കളരി മുറ്റം വിട്ടു .....
" അവൻ അങ്ങനെയാണ്..
അവനോട് പോറുക്കണം" ആചാര്യർ പറഞ്ഞു
"തെറ്റ് എന്റെത് കൂടിയാണ് ആചാര്യരെ ഒരാളുടെ രൂപം മാത്രം കണക്കിൽ എടുത്ത് മാത്രം അവന്റെ കഴിവുകളേ അളക്കാൻ പാടില്ല എന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു" കുമാരി പറഞ്ഞു
കുമാരി രാത്രി യുദ്ധത്തിന് പുറപ്പെടും മുൻപ് കാളി പൂജയുണ്ട്.... അതിന് മുമ്പ് മഹാരാജാവിന്റെ സൈന്യം ഇവിടെ എത്തും.
അങ്ങനേ രാത്രി സൈന്യം എത്തിയതിനു ശേഷം കാളി പൂജ നടന്നു...
മംഗള വാദ്യങ്ങൾക്കു ശേഷം പടനായകനായ രുദ്രൻ എല്ലാ പടയാളികൾക്കും ആചാര്യർക്ക് ഉൾപ്പടെ വിജയ തിലകം ചാർത്തി നൽകി.... പക്ഷേ കുമാരിയ്ക്കു മാത്രം അദ്ദേഹം കുങ്കുമ ത്തിന്റെ താലം മാത്രം നീട്ടി സ്വയം തിലകം ചാർത്തി ക്കോളു എന്ന മട്ടിൽ....
പക്ഷേ ആചാര്യർ ഇടപ്പെട്ടു
" യുദ്ധ മര്യാദകൾ ആരംഭത്തിലെ നിന്ദിക്കരുത്"
അത് കേട്ട് രുദ്രൻ മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ കുങ്കുമം നെറ്റിയിൽ ചാർത്തി ......
അതിന് ശേഷം രുദ്രൻ എല്ലാ വരോടു മായി പറഞ്ഞു "കാളി മാതാവിന്റ കണ്ണുകൾ കോപം കൊണ്ട് കത്തുകയാണ് .... അത് ശമിപ്പിക്കാൻ ശത്രുക്കളുടെ രക്തം കൊണ്ട് മാത്രമേ സാധിക്കു......
രാജ്യത്തിന് വേണ്ടി കൈ മെയ്യ് മറന്ന് നമുക്ക് പോരാടാം..
ജയ് മാതൃഭൂമി...... "
" ജയ് മാതൃഭൂമി" സൈനികർ എറ്റു ചൊല്ലി
അതിന്റെ ശബ്ദം കെട്ട് കുറവൻ മല പോലും ഞെട്ടി..... (തുടരും)
Click to expand...
:clapping::think:Niceyyyyyyyyy
 
ajith456 said:
യാത്രയുടെ അഞ്ചാം ദിനം കുമാരി എത്തിയത് ഒരു ആയോധന കളരിയിലാണ്
തന്റെ രാജ്യത്തിൽ തന്നെ ഏറ്റവും മികച്ച ആയോധന മുറകൾ പരിശീലിപ്പിക്കുന്ന കളരി....
അവിടുത്തെ ആചാര്യൻ രവി വർമ്മൻ ....
അവിടുത്തെ അന്തരീക്ഷം കുമാരിയ്ക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടു...
ഒരു വിഭാഗത്തെയും മാറ്റി നിർത്താതെ ആൺ പെൺ ഭേദമില്ലാതെ എല്ലാവർക്കും ഒരു പോലെ അയോധന മുറകൾ അഭ്യസിപ്പിക്കുന്നു.....
കുറച്ചു വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പേ അയൽ രാജ്യങ്ങളുമായി നടന്ന യുദ്ധങ്ങളിൽ രവിവർമ്മൻ അഭ്യസിപ്പിച്ച പടയാളികളാണ് തന്റെ രാജ്യത്തിന്റെ വിജയത്തിന് കാരണമായത്...
കുമാരി പടികൾ കയറി കളരി മുറ്റത്ത് എത്തി....
ആചാര്യരുടെ ശിക്ഷണത്തിൽ നൂറിന് മേലെ അളുകൾ വിദ്യ അഭ്യസിക്കുന്നു...
കുമാരി യെ മുമ്പേ പരിചയമുള്ള ആചാര്യൻ അവരെ രാജ മര്യാദകൾ പാലിച്ചു കൊണ്ടു വരവേറ്റു...
തുടർന്നുള്ള സംസാരങ്ങളിൽ രാജ്യ സുരക്ഷയേ കുറിച്ചുള്ള ആശങ്കകൾ കുമാരിയോടായി ആചാര്യർ വെളിപ്പെടുത്തി "നമ്മുടെ രാജ്യം എത് നിമിഷം വേണം എങ്കിലും ആക്രമിക്കപ്പെടാം...
നമ്മുടെ രാജ്യത്തെ അതിർത്തി കാക്കുന്ന കുറവൻ മലയുടെ മുകളിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിക്കുന്ന വരദാ നദി നമ്മുടെ നാടിന്റെ ജീവ നാഡിയാണ്
കൃഷിയാവശ്യത്തിന് വെള്ളം ലഭിക്കുന്ന ഈ നദിയെ അയൽ രാജ്യത്തെ രാജാവ് മഹാ സേനൻ തന്റെ പടയാളികളേ ഉപയോഗിച്ചു കൊണ്ട് നദിയുടെ ഒഴുക്കിന്റെ ഗതി മാറ്റി അവരുടെ രാജ്യത്തേക്ക് ഒഴുക്കുകായാണ്....
അങ്ങനെ കൃഷിയാവശ്യത്തിനായി വെള്ളം ഇല്ലാതെ ആയി നമ്മുടെ രാജ്യത്തിന്...
അങ്ങനെ രാജ്യം മുഴു പട്ടിണി യിലേയ്ക്ക് മാറുകയാണ് ..."
തന്റെ രാജ്യത്തിന്റെ ക്ഷയിക്കുന്നതിന്റെ കാരണം കുമാരി മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നു....
"ആചാര്യരെ എന്താണ് ഇതിന്റെ ഒരു പരിഹാരം"
" നദിയുടെ ഒഴുക്ക് പൂർവ്വ സ്ഥിതിയില്ലേയ്ക്ക് ആക്കണം "
" എന്നാൽ നമ്മുക്ക് ഇപ്പോൾ തന്നെ പുറപ്പെടാം ആചാര്യ രുടെ കളരിയിലെ ശിഷ്യരെയും കൂട്ടി നമുക്ക് നദിയുടെ ഒഴുക്കിനെ പഴയ പടി ആക്കാം... " കുമാരി പറഞ്ഞു
" അത് അത്ര എളുപ്പമല്ല" അചാര്യർ പറഞ്ഞു
" ഘോര വനം കഴിഞ്ഞു വേണം കുറവൻ മലയുടെ ചുവട്ടിൽ എത്താൻ... മലയുടെ എതിർ ദിശയിൽ മഹാ സേനന്റെ രാജ്യത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന കുറത്തി മല....
ഈ രണ്ട് മലകളുടെ ഇടയിൽ കൂടിയാണ് വരദാ നദിയെ വഴി തിരിച്ചു വിട്ടിരിക്കുന്നത്...
കുറവൻ കുറത്തി മലയും അനുബന്ധ വന പ്രദേശവും എല്ലാം മഹാ സേനന്റെ സൈന്യം പിടിച്ചടക്കി" "അവിടെ എത്ര എതിർ സൈനികർ ഉണ്ട് എന്നു പോലും നമമുക്ക് നിശ്ചയമില്ല...."
" ഈ വിവരങ്ങൾ എല്ലാം ഞാൻ മഹാരാജാവിനെ ദൂതൻ വഴി അറിയിച്ചു.... ദൂതന്റെ മറു ദൂത് പ്രകാരം മഹാരാജാവിന്റെ സൈന്യം ഇന്ന് രാത്രി ഇവിടെ എത്തും അതിന് മുമ്പായി ശിഷ്യരെ പരിശീലിപ്പിച്ചു നിർത്തുകയാണ് ഞാൻ."
"ആചാര്യർ അല്ലേ നയിക്കുന്നത് വിജയം നമുക്ക് തന്നെ ആകും" കുമാരി പറഞ്ഞു
" അല്ല കുമാരി ഈ യുദ്ധത്തിൽ നയിക്കുന്നത് എന്റെ പ്രിയ ശിഷ്യൻ രുദ്രനായിരിക്കും....."
എന്നിട്ട് ആചാര്യർ ഒരു മെലിഞ്ഞ മനുഷ്യനെ ചൂണ്ടി കാണിച്ചു....
കുമാരി ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു
ഇങ്ങനെ മെലിഞ്ഞ ഒരാൾക്ക് ഒരു വാൾ കൂടി ശരിക്കും പിടിക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരാൾ എങ്ങനെ യുദ്ധം നയിക്കും....
കുമാരി പറഞ്ഞു " ഇദ്ദേഹത്തേ ക്കാൾ ആചാര്യൻ നയിക്കണം എന്നാണ് എന്റെ ആഗ്രഹം....
രുദ്രൻ ഒരു യുദ്ധം നയിക്കാനുള്ള കഴിവുള്ളതായി എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല ......"
" കുമാരി അത് കുമാരിയ്ക്ക് രുദ്രന്റെ കഴിവുകൾ അറിയാത്തത് കൊണ്ടാണ് " അചാര്യർ പറഞ്ഞു
"എന്റെ കഴിവ് ഞാൻ തന്നെ കുമാരിയ്ക്ക് കാണിച്ചു കൊടുക്കാം"
"കുമാരി എന്റെ കൂടെ ഒരു ദ്വന്ദ്വയുദ്ധത്തിന് തയ്യാറാണോ"
" സമ്മതം" കുമാരി പറഞ്ഞു..
അങ്ങനെ ദ്വന്ദ്വയുദ്ധത്തിന്റെ വട്ടം കളരി മുറ്റത്ത് വരച്ചു....
ഈ വട്ടത്തിന് വെളിയിൽ വീഴുന്നവർ തോൽക്കും......
യുദ്ധത്തിൽ മൽപിടിത്തം പാടില്ല ആയുദ്ധം കൊണ്ടുള്ള പോരാട്ടം മാത്രം....
"കുമാരിയ്ക്ക് രണ്ട് കൈയിലും വാളുകൾ നൽകും.... എന്റെ വലം കൈയിൽ മാത്രമേ ഞാൻ വാൾ ഉപയോഗിക്കു.... ഞാൻ ഒറ്റ കൈ കൊണ്ട് മാത്രം കുമാരിയെ നേരിടും" രുദ്രൻ പറഞ്ഞു
"നാവാട്ടു നിർത്തി പോരാട്ടം തുടങ്ങൂ" കുമാരി പറഞ്ഞു
കളരി മണികൾ മുഴങ്ങി
കുമാരി രണ്ട് വാളുകൾ കൊണ്ടും രുദ്രനെ ആക്രമിച്ചു....
രുദ്രൻ കാറ്റിന്റെ വേഗത്തെ അനുസ്മരിക്കും വിധം ആ അടവുകൾ എല്ലാം തടഞ്ഞു"
" കുമാരി യുടെ കണ്ണുകളെ പോലും വഞ്ചിച്ച് കൊണ്ട് രുദ്രൻ ഒരു കാലിൽ മാത്രം ഊന്നി കൊണ്ട് കുമാരിയുടെ നേർക്ക് ചാടി.... അത് പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത കുമാരി ഒഴിഞ്ഞു മാറി പക്ഷേ കുമാരിയുടെ കാലുകൾ വട്ടത്തിന് പുറത്തായി..... കുമാരി തോറ്റു"
മത്സരശേഷം കുമാരി രുദ്രൻ നേരെ കൈനീട്ടി പക്ഷേ കൈ തട്ടി മാറ്റി കളരി മുറ്റം വിട്ടു .....
" അവൻ അങ്ങനെയാണ്..
അവനോട് പോറുക്കണം" ആചാര്യർ പറഞ്ഞു
"തെറ്റ് എന്റെത് കൂടിയാണ് ആചാര്യരെ ഒരാളുടെ രൂപം മാത്രം കണക്കിൽ എടുത്ത് മാത്രം അവന്റെ കഴിവുകളേ അളക്കാൻ പാടില്ല എന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു" കുമാരി പറഞ്ഞു
കുമാരി രാത്രി യുദ്ധത്തിന് പുറപ്പെടും മുൻപ് കാളി പൂജയുണ്ട്.... അതിന് മുമ്പ് മഹാരാജാവിന്റെ സൈന്യം ഇവിടെ എത്തും.
അങ്ങനേ രാത്രി സൈന്യം എത്തിയതിനു ശേഷം കാളി പൂജ നടന്നു...
മംഗള വാദ്യങ്ങൾക്കു ശേഷം പടനായകനായ രുദ്രൻ എല്ലാ പടയാളികൾക്കും ആചാര്യർക്ക് ഉൾപ്പടെ വിജയ തിലകം ചാർത്തി നൽകി.... പക്ഷേ കുമാരിയ്ക്കു മാത്രം അദ്ദേഹം കുങ്കുമ ത്തിന്റെ താലം മാത്രം നീട്ടി സ്വയം തിലകം ചാർത്തി ക്കോളു എന്ന മട്ടിൽ....
പക്ഷേ ആചാര്യർ ഇടപ്പെട്ടു
" യുദ്ധ മര്യാദകൾ ആരംഭത്തിലെ നിന്ദിക്കരുത്"
അത് കേട്ട് രുദ്രൻ മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ കുങ്കുമം നെറ്റിയിൽ ചാർത്തി ......
അതിന് ശേഷം രുദ്രൻ എല്ലാ വരോടു മായി പറഞ്ഞു "കാളി മാതാവിന്റ കണ്ണുകൾ കോപം കൊണ്ട് കത്തുകയാണ് .... അത് ശമിപ്പിക്കാൻ ശത്രുക്കളുടെ രക്തം കൊണ്ട് മാത്രമേ സാധിക്കു......
രാജ്യത്തിന് വേണ്ടി കൈ മെയ്യ് മറന്ന് നമുക്ക് പോരാടാം..
ജയ് മാതൃഭൂമി...... "
" ജയ് മാതൃഭൂമി" സൈനികർ എറ്റു ചൊല്ലി
അതിന്റെ ശബ്ദം കെട്ട് കുറവൻ മല പോലും ഞെട്ടി..... (തുടരും)
Click to expand...
:clapping:
 
വനത്തിന്റെ നിഗൂഡമായ ശാന്തത കുതിരകളുടെ കുളമ്പടി ശബ്ദത്താൽ നഷ്ടപ്പെട്ടു....
സൈന്യം നാലായി തിരിഞ്ഞു നാല് വഴികളിലായി നീങ്ങി ....
രുദ്രനും കുമാരിയും അവർക്ക് വീതിക്കപ്പെട്ട സേനയുമായി വനത്തിലേയ്ക്ക് പ്രവേശിച്ചു.....
പോകും വഴി മനുഷ്യരുടെ പാതി തിന്ന ശവങ്ങൾ അവരുടെ കണ്ണിൽ പ്പെട്ടു....
അവർ വിചാരിക്കുന്നതിനും മേലെയാണ് അവരെ കാത്ത് നിൽക്കുന്ന അപകടങ്ങൾ....
ഉൾക്കാട്ടിലെയ്ക്ക് പ്രവേശിച്ചതും....
എവിടെയോ ഒരു കൂട്ട മുരൾച്ച കെട്ടു.....
എന്താണ് അത് എന്ന് നോക്കാൻ അവർ കുറച്ചു നേരം നിശബ്ദരായി ......
അപ്പോൾ അതാ ആ മുരൾച്ച അടുത്ത് വന്നു....
ഇരുട്ടിൽ അവർ തിളങ്ങുന്ന കുറേയെറേ കണ്ണുകൾ കണ്ടു....
നിലാവിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ
അവർ ആ അപകടം ശരിക്കും അവർ കണ്ടു...
വേട്ട പട്ടികൾ ....
ഒന്നും രണ്ടുമല്ല
60 എണ്ണം...
ഇത് കാട്ടിൽ സ്വാഭാവികമായി കാണുന്ന ഇനം അല്ല രുദ്രൻ മനസ്സിലായി .....
അപ്പോൾ ആ വേട്ട പട്ടികൾക്ക് പിന്നിലായി ശത്രു സേനയുടെ മുദ്രയുള്ള പട ചട്ട ധരിച്ച പടയാളികൾ.....
വേട്ട പട്ടികളേ മാറ്റിയാൽ മാത്രമേ ശത്രുക്കൾക്കു നേരെ അടുക്കാൻ കഴിയൂ ....
കുമാരി തന്റെ കൈവശം ഉള്ള രണ്ടു തീ പന്തങ്ങളും കത്തിച്ചു...
കുമാരി യുടെ ബുദ്ധി മനസ്സിലാക്കിയ രുദ്രൻ എല്ലാ പടയാളികളോടും കൈവശമുള്ള പന്തങ്ങൾ എല്ലാം തന്നെ കത്തിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു....
താനും കത്തിച്ചു.....
അതിന് ശേഷം കുതിര പുറത്ത് കയറി പന്തങ്ങൾ കൈയിൽ പിടിച്ച് നേരെ നീട്ടി മുന്നോട്ടു കുതിച്ചു.....
200 ഓളം പന്തങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് ഒരു തീഗോളം കണക്കെ വരുന്നത് കണ്ട നായ്ക്കൾ പരിഭ്രാന്തരായി കുരച്ചു കൊണ്ടു ചിതറി ഓടി......
കുമാരി തന്റെ അമ്പ് കൊണ്ട് ശരമഴ പേയിച്ചു...
രുദ്രനും പടയാളികളും കുതിര പുറത്ത് നിന്നിറങ്ങി ശതുക്കൾക്കു നേരേ വാളുകളുമായി ചാടി....
തൂവെള്ള നിറമുള്ള ചന്ദ്രൻ ചുവന്ന കുറിയണീക്കുന്നത് പോലെ ശതുക്കളുടെ രക്തം വാളുകളിൽ നിന്ന് തെറിച്ച് വാനിലേയ്ക്ക് ഉയർന്നു....
നിമിഷ നേരം കൊണ്ടു ശത്രുക്കൾ നിലം പരിശായി .....
വീണ്ടും കുറവൻ മല ലക്ഷ്യമാക്കി സൈന്യം നീങ്ങി...
വീണ്ടും ഒരു മുരൾച്ച കെട്ട് കുമാരി ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി ....
തന്റെ യജമാനൻമാരുടെ ശരീരം തിന്നുന്ന വേട്ട പട്ടികളേ കണ്ടു....
സൂര്യൻ ഉദിക്കുന്നതിന് രണ്ടു നാഴിക ബാക്കി ഉള്ളപ്പോൾ കുറവൻ മലയുടെ നാൽ ദിക്കിലും സൈന്യം വളഞ്ഞു....
ശത്രു സൈന്യവും ആയുധവും പേറി മലയ്ക്ക് താഴെ ഇറങ്ങി....
പിന്നീട് ഉള്ള രണ്ട് നാഴികൾ യുദ്ധത്തിന്റെതായിരുന്നു ....
തീ ബാണങ്ങളും കുന്തങ്ങളുമെല്ലാം വായുവിൽ ശത്രുക്കളെ ലക്ഷ്യമാക്കി പാഞ്ഞു....
ഇരുട്ടും കണ്ണുകളിലെയ്ക്ക് തെറിച്ചു കയറിയ രക്തവും കൊണ്ട് കണ്ണ് മൂടിപ്പോയ ശ(തുക്കൾ സൂര്യൻ ഉദിച്ചപ്പോൾ അവരുടേ തോൽവി സമ്മതിച്ചു....
മഹാ സേനന്റെ പുത്രനും ശത്രു പക്ഷ പട നായകനുമായ വീര സേനൻ കുമാരിയ്ക്ക് മുന്നിൽ കീഴടങ്ങി .....
"ഇവനെ കൊന്നു കളയു രുദ്രാ ...., നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് പട്ടിണി വിതച്ച ഇവന്റെ അച്ഛൻ ഉള്ള ശിക്ഷയാകട്ടെ ഇവന്റെ തലയില്ലാത്ത ജഢം" സൈനികർ ആർത്തിരമ്പി...
രുദ്രൻ വാൾ ഉറയിൽ നിന്ന് ഊരി....
അപ്പോൾ കുമാരി ഇടപ്പെട്ടു" നിൽക്കു ഇവനെ കൊല്ലാൻ പാടില്ല ...."
സൈനികർ ഒന്ന് ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു....
" ഇവർ ചെയ്തത് തെറ്റ് ആണെങ്കിലും ഇവർ നദിയെ വഴി തിരിച്ചത് ഇവരുടെ ജനങ്ങളുടെ പട്ടിണി അകലാൻ ആണ്.."
" നദി ഒഴുകുന്നത് നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് ആണെങ്കിലും വെള്ളത്തിൽ എല്ലാ മനുഷ്യർക്കും അവകാശം ഉണ്ട്. അതിനാൽ ജലം രണ്ടു കൂട്ടർക്കും കിട്ടുന്ന രീതി ആലോച്ചിക്കണം...
അതിന് ചർച്ചയ്ക്കായി മഹാ സേനൻ നെ നമ്മുടെ രാജ്യത്തിലേയ്ക്ക് വിളിച്ച് വരുത്തും...
അതു വരെ വീര സേനനെ തടവറയിൽ കിടക്കട്ടെ"
" ഇതാണ് എന്റെ തീരുമാനം ഇത് എതിർക്കാൻ ആർക്കെങ്കിലും ഭാവം ഉണ്ടോ....."
ഒരക്ഷരം ആരും മിണ്ടീയില്ല...
മടക്ക യാത്രയ്ക്കു തുടങ്ങാൻ നേരം രുദ്രൻ കുമാരി യേ കണ്ടു പറഞ്ഞു " കുമാരി ഇത്ര ചെറുപ്പത്തിൽ തന്നെ ഇത്ര പക്വത യോടെ പേരു മാറിയ കുമാരി തന്നെയാണ് ഈ രാജ്യം ഭരിക്കേണ്ടത്....
നിങ്ങളുടെ കൂടെ ഞാനും ഉണ്ടാകും"

കുമാരി ചെറിയ ഒരു പുഞ്ചിരി തൂകി തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ തുടങ്ങി....
അപ്പോൾ രുദ്രൻ ഓർത്തു
കുമാരിയുടെ പേര് അറിയിലല്ലോ .... ചോദിച്ചതുമില്ല.....
"കുമാരി ക്ഷമിക്കണം. ഒരു തവണ അവിടുത്തെ പേര് പറഞ്ഞാലും...."
ഉദിച്ചുയരുന്ന സൂര്യന്റെ ചുവട്ടിൽ നിന്ന് കൊണ്ടു ചെറു പുഞ്ചിരി തൂകി എന്നാൽ തികഞ്ഞ ആത്മവിശ്വാസത്തിൽ കുമാരി പറഞ്ഞു .....
" ജാൻവി മഹേശ്വരി" (The end)

(forum register cheyyan ennod paranja ente kootukarikku dedicate cheyyunnu)
 
ajith456 said:
വനത്തിന്റെ നിഗൂഡമായ ശാന്തത കുതിരകളുടെ കുളമ്പടി ശബ്ദത്താൽ നഷ്ടപ്പെട്ടു....
സൈന്യം നാലായി തിരിഞ്ഞു നാല് വഴികളിലായി നീങ്ങി ....
രുദ്രനും കുമാരിയും അവർക്ക് വീതിക്കപ്പെട്ട സേനയുമായി വനത്തിലേയ്ക്ക് പ്രവേശിച്ചു.....
പോകും വഴി മനുഷ്യരുടെ പാതി തിന്ന ശവങ്ങൾ അവരുടെ കണ്ണിൽ പ്പെട്ടു....
അവർ വിചാരിക്കുന്നതിനും മേലെയാണ് അവരെ കാത്ത് നിൽക്കുന്ന അപകടങ്ങൾ....
ഉൾക്കാട്ടിലെയ്ക്ക് പ്രവേശിച്ചതും....
എവിടെയോ ഒരു കൂട്ട മുരൾച്ച കെട്ടു.....
എന്താണ് അത് എന്ന് നോക്കാൻ അവർ കുറച്ചു നേരം നിശബ്ദരായി ......
അപ്പോൾ അതാ ആ മുരൾച്ച അടുത്ത് വന്നു....
ഇരുട്ടിൽ അവർ തിളങ്ങുന്ന കുറേയെറേ കണ്ണുകൾ കണ്ടു....
നിലാവിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ
അവർ ആ അപകടം ശരിക്കും അവർ കണ്ടു...
വേട്ട പട്ടികൾ ....
ഒന്നും രണ്ടുമല്ല
60 എണ്ണം...
ഇത് കാട്ടിൽ സ്വാഭാവികമായി കാണുന്ന ഇനം അല്ല രുദ്രൻ മനസ്സിലായി .....
അപ്പോൾ ആ വേട്ട പട്ടികൾക്ക് പിന്നിലായി ശത്രു സേനയുടെ മുദ്രയുള്ള പട ചട്ട ധരിച്ച പടയാളികൾ.....
വേട്ട പട്ടികളേ മാറ്റിയാൽ മാത്രമേ ശത്രുക്കൾക്കു നേരെ അടുക്കാൻ കഴിയൂ ....
കുമാരി തന്റെ കൈവശം ഉള്ള രണ്ടു തീ പന്തങ്ങളും കത്തിച്ചു...
കുമാരി യുടെ ബുദ്ധി മനസ്സിലാക്കിയ രുദ്രൻ എല്ലാ പടയാളികളോടും കൈവശമുള്ള പന്തങ്ങൾ എല്ലാം തന്നെ കത്തിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു....
താനും കത്തിച്ചു.....
അതിന് ശേഷം കുതിര പുറത്ത് കയറി പന്തങ്ങൾ കൈയിൽ പിടിച്ച് നേരെ നീട്ടി മുന്നോട്ടു കുതിച്ചു.....
200 ഓളം പന്തങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് ഒരു തീഗോളം കണക്കെ വരുന്നത് കണ്ട നായ്ക്കൾ പരിഭ്രാന്തരായി കുരച്ചു കൊണ്ടു ചിതറി ഓടി......
കുമാരി തന്റെ അമ്പ് കൊണ്ട് ശരമഴ പേയിച്ചു...
രുദ്രനും പടയാളികളും കുതിര പുറത്ത് നിന്നിറങ്ങി ശതുക്കൾക്കു നേരേ വാളുകളുമായി ചാടി....
തൂവെള്ള നിറമുള്ള ചന്ദ്രൻ ചുവന്ന കുറിയണീക്കുന്നത് പോലെ ശതുക്കളുടെ രക്തം വാളുകളിൽ നിന്ന് തെറിച്ച് വാനിലേയ്ക്ക് ഉയർന്നു....
നിമിഷ നേരം കൊണ്ടു ശത്രുക്കൾ നിലം പരിശായി .....
വീണ്ടും കുറവൻ മല ലക്ഷ്യമാക്കി സൈന്യം നീങ്ങി...
വീണ്ടും ഒരു മുരൾച്ച കെട്ട് കുമാരി ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി ....
തന്റെ യജമാനൻമാരുടെ ശരീരം തിന്നുന്ന വേട്ട പട്ടികളേ കണ്ടു....
സൂര്യൻ ഉദിക്കുന്നതിന് രണ്ടു നാഴിക ബാക്കി ഉള്ളപ്പോൾ കുറവൻ മലയുടെ നാൽ ദിക്കിലും സൈന്യം വളഞ്ഞു....
ശത്രു സൈന്യവും ആയുധവും പേറി മലയ്ക്ക് താഴെ ഇറങ്ങി....
പിന്നീട് ഉള്ള രണ്ട് നാഴികൾ യുദ്ധത്തിന്റെതായിരുന്നു ....
തീ ബാണങ്ങളും കുന്തങ്ങളുമെല്ലാം വായുവിൽ ശത്രുക്കളെ ലക്ഷ്യമാക്കി പാഞ്ഞു....
ഇരുട്ടും കണ്ണുകളിലെയ്ക്ക് തെറിച്ചു കയറിയ രക്തവും കൊണ്ട് കണ്ണ് മൂടിപ്പോയ ശ(തുക്കൾ സൂര്യൻ ഉദിച്ചപ്പോൾ അവരുടേ തോൽവി സമ്മതിച്ചു....
മഹാ സേനന്റെ പുത്രനും ശത്രു പക്ഷ പട നായകനുമായ വീര സേനൻ കുമാരിയ്ക്ക് മുന്നിൽ കീഴടങ്ങി .....
"ഇവനെ കൊന്നു കളയു രുദ്രാ ...., നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് പട്ടിണി വിതച്ച ഇവന്റെ അച്ഛൻ ഉള്ള ശിക്ഷയാകട്ടെ ഇവന്റെ തലയില്ലാത്ത ജഢം" സൈനികർ ആർത്തിരമ്പി...
രുദ്രൻ വാൾ ഉറയിൽ നിന്ന് ഊരി....
അപ്പോൾ കുമാരി ഇടപ്പെട്ടു" നിൽക്കു ഇവനെ കൊല്ലാൻ പാടില്ല ...."
സൈനികർ ഒന്ന് ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു....
" ഇവർ ചെയ്തത് തെറ്റ് ആണെങ്കിലും ഇവർ നദിയെ വഴി തിരിച്ചത് ഇവരുടെ ജനങ്ങളുടെ പട്ടിണി അകലാൻ ആണ്.."
" നദി ഒഴുകുന്നത് നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് ആണെങ്കിലും വെള്ളത്തിൽ എല്ലാ മനുഷ്യർക്കും അവകാശം ഉണ്ട്. അതിനാൽ ജലം രണ്ടു കൂട്ടർക്കും കിട്ടുന്ന രീതി ആലോച്ചിക്കണം...
അതിന് ചർച്ചയ്ക്കായി മഹാ സേനൻ നെ നമ്മുടെ രാജ്യത്തിലേയ്ക്ക് വിളിച്ച് വരുത്തും...
അതു വരെ വീര സേനനെ തടവറയിൽ കിടക്കട്ടെ"
" ഇതാണ് എന്റെ തീരുമാനം ഇത് എതിർക്കാൻ ആർക്കെങ്കിലും ഭാവം ഉണ്ടോ....."
ഒരക്ഷരം ആരും മിണ്ടീയില്ല...
മടക്ക യാത്രയ്ക്കു തുടങ്ങാൻ നേരം രുദ്രൻ കുമാരി യേ കണ്ടു പറഞ്ഞു " കുമാരി ഇത്ര ചെറുപ്പത്തിൽ തന്നെ ഇത്ര പക്വത യോടെ പേരു മാറിയ കുമാരി തന്നെയാണ് ഈ രാജ്യം ഭരിക്കേണ്ടത്....
നിങ്ങളുടെ കൂടെ ഞാനും ഉണ്ടാകും"

കുമാരി ചെറിയ ഒരു പുഞ്ചിരി തൂകി തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ തുടങ്ങി....
അപ്പോൾ രുദ്രൻ ഓർത്തു
കുമാരിയുടെ പേര് അറിയിലല്ലോ .... ചോദിച്ചതുമില്ല.....
"കുമാരി ക്ഷമിക്കണം. ഒരു തവണ അവിടുത്തെ പേര് പറഞ്ഞാലും...."
ഉദിച്ചുയരുന്ന സൂര്യന്റെ ചുവട്ടിൽ നിന്ന് കൊണ്ടു ചെറു പുഞ്ചിരി തൂകി എന്നാൽ തികഞ്ഞ ആത്മവിശ്വാസത്തിൽ കുമാരി പറഞ്ഞു .....
" ജാൻവി മഹേശ്വരി" (The end)
Click to expand...
Poli bro..:hearteyes:
 
You must log in or register to reply here.
Top