MUSINGS....!!

[EkaLustYa]

ఏకాంత ద్వాంతన మొహమాటాల మొగ్గలు విప్పారి, స్వాగత సౌరభాల అగరొత్తులు ఎరుపుతీగలైనప్పుడో, దైనక మర్యాదల నిర్జల ధారలలో తడిసిమోపెడైన సభ్యతా వస్త్రాలు మోయలేని బరువైనప్పుడో, వాంఛాస్నానానికి ఉద్యమాంకురార్పణ జరిగినప్పుడో, బాహ్యాంతర భావాల సంఘర్షణల మధ్య మనశ్శరీరాగ్నులతో మలియైనప్పుడో, బాధ మనస్సుని జ్వలింప చేసినప్పుడో, సమస్యలు హ్రుదయాల్ని తొలిచేసినప్పుడో…..

Emile Durkheim , అనే FRENCH SOCIALOGIST - "ఆత్మహత్యలు - ఒకవిస్త్రుత సామజిక పరిశీలన" అనే పుస్తకం లో జనాన్ని ANOMIC, ALTRUISTIC, EGOISTIC అనే మూడు రకాలక్రింద విభజిస్తాడు. ప్రేమించేవాళ్ళు లేక, తను ప్రెమించగలిగే వాళ్ళు లేక ఏకాంతానికి బానిసలైనఒంటరి మనుష్యులు - ఒక కలకోసం, జీవితం పన్నిన భ్రమల వలల్లో సంక్షిప్తసారాంశం కోసం వెతుక్కుంటూ స్వఖీయ గోతుల్లో పడిపోతారంటాడు. ప్రారబ్ధవిచారాల నుండీ, వాటి వెన్నాడే ఆత్మ జీవావశేషాల నుండీ బయటపడలేరంటాడు. నాకీ గదుల్లో సంచరించే మనుష్యుల్ని చూశాక. ఔరా! నిజమేకదా అన్నట్లనిపిస్తుంది.

జీవన విలాపాలు..సరస సల్లాపాలు..భామా కలాపాలు..కష్టాలు.. నష్టాలు..కన్నీళ్ళు..వెక్కిళ్ళు..అంతరంగసంద్రాలు..విషవలయాలు..కోపాలు..తాపాలు..కోరికలు..రసగంగఉత్తానాలు..విలువల పతనాలు..అవరోహణల వైకుంట పాళీలు..ఆరోహణలనిచ్చెనలు..కలిమి లేములు..కావడి కుండలు..అనుబంధాలు..హ్రుదయస్పందనలు .. రసస్ఫోరకాలు..జిలుగు వెలుగులు..వెలుగు జిలుగులు.. ప్రగల్భాలు..కుక్కల అరుపులు..నక్కల వినయాలు..దైనందినదైన్యాలు..కష్మలాలు.. కశ్మలాలు....స్నేహం ముసుగులోదగుల్బాజీలు..సానుభూతి కథలు..అన్నీ కలసి భ్రమల జీవితాలు!

-Ekalustya
17FEB2022

(To be continued ......)

 

[Kamini]

అద్భుతమైన పదజాలంతో అబ్బురపరిచారు గురువర్యా!
నా గురించి రాసినట్టే అనిపించింది
సగం పదజాలానికి నాకు అర్ధాలు పరమార్ధాలు తెలియకపోయినా, ఏదో తెలియని మాయాజాలంలో చిక్కుకున్నట్టు ఉంది

 

[EkaLustYa]

A beautiful poem that have come across which expresses in a beautiful and poetic about women’s monthly problem. Just wanted to share.

నేను రుతువునైన వేళ

శరీరమంతా ఒకే చోట గడ్డ కట్టినప్పుడు
ఒక వైయక్తిక పర్వతం నిశ్శబ్దంగా విస్పోటనం చెందినప్పుడు
ఒక బాధని పట్టుకొనడానికి
విఫలయత్నాలు చేస్తుంటాను
ఉన్నట్టుండి ఒక్క కుదుపు కుదుపుతుంది
నాలో నేనే-

ఘనం ద్రవమయ్యీ-
మళ్ళీ గట్టిపడీ-
ముక్కలయ్యీ-
నెలకోసరి చచ్చినట్టు నన్ను నేను నెప్పిగా మార్చుకోవాల్సొచ్చీ-
చచ్చీ-
పైకి తేలని గాయానికి పట్టీ మందెయ్యలేక
ముప్పయ్యారు గంటల అస్థిమితాన్నదుముకుని
అత్యవసర అస్ప్రుశ్యంగా మిగల్లేక-
నాగరికతలో నాల్గడుగులు ముందుకు నడిచి
నీరసమయ్యీ - నీరవమయ్యీ
యుగాల్ని క్షణాల్లోకి తర్జుమా చేసుకుని
ఉరుకులు పరుగులై
సగం పనుల్నీ సంపూర్తి చెయ్యలేక-
వెన్నెముకని సమ్మెట మీద సాగదియ్యాలనిపించీ
ఇనప గొలుసుల్తోనైనా ఇబ్బందిని కట్టెయ్యాలనిపించీ
మళ్ళీ మళ్ళీ ముప్పయ్ రోజులకోసారి
పునర్జన్మ లెత్తుతూ-
పేగుల్ని మెలిపెట్టి పిండే వ్యధయిన వేళ
ఈ వేళ-

కె.గీత

 

[EkaLustYa]

For those who can’t read Telugu in Telugu font!

nEnu rutuvunaina vELa

Sareeramantaa okE chOTa gaDDa kaTTinappuDu
oka vaiyaktika parvatam niSSabdamgaa vispOTanamchendinappuDu
oka baadhani paTTukonaDaaniki
vifalayatnaalu chEstunTaanu
unnaTTunDi okka kudupu kuduputundi
naalO nEnE-

Ghanam dravamayyee-
maLLee gaTTipaDee-
mukkalayyee-
nelakOsari chachchinaTTu nannu nEnu neppigaamaarchukOvaalsocchee-
chachchee-
paiki tElani gaayaaniki paTTee mandeyyalEka

pakkaTemukalni pinDi cheyyalEka
mooDanke vEsi manasaaraa muNagadeesu kOvaalanunnaa-

muppayyaaru ganTala asthimitaannadumukuni
atyavasara aspruSyamgaa migallEka-
naagarikatalO naalgaDugulu munduku naDichi
neerasamayyee - neeravamayyee
yugaalni kshaNaallOki tarjumaa chEsukuni
urukulu parugulai
sagam panulnee sampoorti cheyyalEka-
vennemukani sammeTa meeda saagadiyyaalanipinchee
inapa golusultOnainaa ibbandini kaTTeyyaalanipinchee
maLLee maLLee muppay rOjulakOsaari
punarjanma lettutoo-
pEgulni melipeTTi pinDE vyadhayina vELa
ee vELa-

K. Geeta

 

[SiRa]

A beautiful poem that have come across which expresses in a beautiful and poetic about women’s monthly problem. Just wanted to share.

నేను రుతువునైన వేళ

శరీరమంతా ఒకే చోట గడ్డ కట్టినప్పుడు
ఒక వైయక్తిక పర్వతం నిశ్శబ్దంగా విస్పోటనం చెందినప్పుడు
ఒక బాధని పట్టుకొనడానికి
విఫలయత్నాలు చేస్తుంటాను
ఉన్నట్టుండి ఒక్క కుదుపు కుదుపుతుంది
నాలో నేనే-

ఘనం ద్రవమయ్యీ-
మళ్ళీ గట్టిపడీ-
ముక్కలయ్యీ-
నెలకోసరి చచ్చినట్టు నన్ను నేను నెప్పిగా మార్చుకోవాల్సొచ్చీ-
చచ్చీ-
పైకి తేలని గాయానికి పట్టీ మందెయ్యలేక
ముప్పయ్యారు గంటల అస్థిమితాన్నదుముకుని
అత్యవసర అస్ప్రుశ్యంగా మిగల్లేక-
నాగరికతలో నాల్గడుగులు ముందుకు నడిచి
నీరసమయ్యీ - నీరవమయ్యీ
యుగాల్ని క్షణాల్లోకి తర్జుమా చేసుకుని
ఉరుకులు పరుగులై
సగం పనుల్నీ సంపూర్తి చెయ్యలేక-
వెన్నెముకని సమ్మెట మీద సాగదియ్యాలనిపించీ
ఇనప గొలుసుల్తోనైనా ఇబ్బందిని కట్టెయ్యాలనిపించీ
మళ్ళీ మళ్ళీ ముప్పయ్ రోజులకోసారి
పునర్జన్మ లెత్తుతూ-
పేగుల్ని మెలిపెట్టి పిండే వ్యధయిన వేళ
ఈ వేళ-

కె.గీత

Beautifully narrated!! We are all very much educated but still there is a taboo to talk about periods openly even with our doctors...yep right from the puberty to menopause...the journey is really really tough...thanks for this post ...u just nailed it!!!

 

[EkaLustYa]

Beautifully narrated!! We are all very much educated but still there is a taboo to talk about periods openly even with our doctors...yep right from the puberty to menopause...the journey is really really tough...thanks for this post ...u just nailed it!!!

I didn’t write this, just happened to go through some feminist era literature and wanted to share. Thanks for the comments though.

 

[Deleted member 3142]

A beautiful poem that have come across which expresses in a beautiful and poetic about women’s monthly problem. Just wanted to share.

నేను రుతువునైన వేళ

శరీరమంతా ఒకే చోట గడ్డ కట్టినప్పుడు
ఒక వైయక్తిక పర్వతం నిశ్శబ్దంగా విస్పోటనం చెందినప్పుడు
ఒక బాధని పట్టుకొనడానికి
విఫలయత్నాలు చేస్తుంటాను
ఉన్నట్టుండి ఒక్క కుదుపు కుదుపుతుంది
నాలో నేనే-

ఘనం ద్రవమయ్యీ-
మళ్ళీ గట్టిపడీ-
ముక్కలయ్యీ-
నెలకోసరి చచ్చినట్టు నన్ను నేను నెప్పిగా మార్చుకోవాల్సొచ్చీ-
చచ్చీ-
పైకి తేలని గాయానికి పట్టీ మందెయ్యలేక
ముప్పయ్యారు గంటల అస్థిమితాన్నదుముకుని
అత్యవసర అస్ప్రుశ్యంగా మిగల్లేక-
నాగరికతలో నాల్గడుగులు ముందుకు నడిచి
నీరసమయ్యీ - నీరవమయ్యీ
యుగాల్ని క్షణాల్లోకి తర్జుమా చేసుకుని
ఉరుకులు పరుగులై
సగం పనుల్నీ సంపూర్తి చెయ్యలేక-
వెన్నెముకని సమ్మెట మీద సాగదియ్యాలనిపించీ
ఇనప గొలుసుల్తోనైనా ఇబ్బందిని కట్టెయ్యాలనిపించీ
మళ్ళీ మళ్ళీ ముప్పయ్ రోజులకోసారి
పునర్జన్మ లెత్తుతూ-
పేగుల్ని మెలిపెట్టి పిండే వ్యధయిన వేళ
ఈ వేళ-

కె.గీత

The one who wrote this definitely has gone through and been going through so much pain...
Most women experience it .. at some part of their lives .. for some it subsides with time.. for some it worsens with time ...
Emotional and physical support are the most needed in those days...

నెలకోసారి అయిదు ఆరూ రోజుల పాటు... మళ్లీ మళ్లీ... నొప్పి, బాధ...అసహనం... కోపం... ఉక్రోషం... చీదరింపు... నీరసం... ఇన్ని భరిస్తూ కూడా కోల్పోని మనో: ధైర్యం , తరగని చిరునవ్వు... ఇది ప్రతీ స్త్రీ యొక్క గొప్పదనం...
చాలా బాగా చెప్పింది తను