ചായയുടെ മണം നിറഞ്ഞ, വൈകുന്നേരങ്ങൾ ചൂടേറ്റുപിടിച്ചിരിക്കുന്നു.ഓലമൂടിയ ചെറിയ കുടിലിലെ ചായയും കഞ്ഞിയും, ഉണക്കമുളകും — നാടിൻ്റെ ആഴമുള്ള ലാളിത്യത്തിന്റെ പ്രതീകമായിരുന്നു. മണ്ണിന്റെ മണം നിറഞ്ഞ ആ ഇടത്ത്, വിരലുകളിലൂടെ ചായകപ്പ് തണുപ്പൻ ശ്രമിച്ചപ്പോഴും, ചിരിയും സ്നേഹവും ചൂടോടെയായിരുന്നു.
മുറിപ്പടിയിൽ ചെരിപ്പുകൾ ചേർത്ത് നിരത്തിയവർ, വെളിച്ചക്കുഴിയിൽ കിടന്ന വിളക്കിന്‍റെ മങ്ങലിൽ ഒത്തുചേർന്നു
"ഇന്നത്തെ കഥ നാളത്തെ ചിരിയാവും," എന്ന ദാഹം ചായയുടെ ഓരോ കട്ടിയിലും കാണാം. ആത്മാർത്ഥമായ ചിരികളും, അനിയന്ത്രിതമായ സ്നേഹവും ഓരോ മുദ്രയും പതിപ്പിക്കും.
ഓരോ പെരുമഴയിലും ചായക്കടയുടെ വാതിൽ കാറ്റിനൊത്തു മെല്ലെ അടഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. സൂക്ഷിച്ചു വച്ച ചായയും ചൂടും, കൂട്ടുകാർ ഒന്നായ്‌ കാണുന്ന വിശേഷങ്ങളും, എല്ലാം മനസ്സിന്റെ നനവിൽ പതിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഓർമ്മകളുടെ മഞ്ഞുപൂക്കൾ, ജീവിതത്തിന്റെ വഴികൾ എത്ര മാറിയാലും ഇവിടെ ചെറുതായി തഴുകിയിട്ട് നില്ക്കും.
