വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ് ഞാൻ അവളെ ഇതുപോലൊരു ചാറ്റ് സൈറ്റിൽ നിന്നും പരിചയപെട്ടു.. തികച്ചും അപരിചിതരായി... പിന്നെ പതിയെ പതിയെ അടുത്തു.. ദിനേന സംസാരിച്ചില്ലെങ്കിൽ വീർപ്പുമുട്ടുന്ന അവസ്ഥ രണ്ടുപേർക്കും... എന്റെ സമയം, എന്റെ സ്നേഹം എല്ലാം ഞാൻ അവൾക്ക് വേണ്ടുവോളം നൽകി.. അവൾ എനിക്ക് ആരായിരുന്നു.. എന്ന് അറിയില്ല എനിക്ക്... സുഹൃത്താണോ?? സഹോദരി ആണോ??അമ്മ ആണോ?? കാമുകി ആണോ?? ഭാര്യ ആണോ?? ആവോ... അറിയില്ല... ഇന്നും മനസിലായിട്ടില്ല... എനിക്ക് അവൾ ഇതെല്ലം ആയിരുന്നു... ഞാൻ അവളോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടിട്ടില്ല.. ഇതൊരു toxic relation ആയിരുന്നില്ല.. ഒരിക്കലും അവളുടെ കണ്ണ് നനയാൻ ഞാൻ ഇടം നൽകിയില്ല.. അവൾ വിഷമിച്ചാൽ ഞാൻ അത് മനസിലാക്കി അവളെ ഞാൻ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടേ ഇരുന്നു... അവൾ എനിക്ക് എന്നും എന്റെ മാലാഖ ആയിരുന്നു.. കാലങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു പോയി.. സാഹചര്യങ്ങൾ മാറി.. മനുഷ്യന്മാർ മാറി... ഞാൻ മാത്രം മാറിയില്ല.... മറ്റൊരാൾക്ക്‌ വേണ്ടി അവൾ എന്നെ തള്ളി പറഞ്ഞപ്പോൾ, എന്നെ അകറ്റി നിർത്തിയപ്പോൾ, എന്നെ ഒരു കറിവേപ്പില ആക്കിയപ്പോൾ എന്റെ മനസ് വിങ്ങിയില്ല... എന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീർ പോലും പൊടിഞ്ഞില്ല.. എന്താന്നോ... അപ്പോളേക്കും ഞാൻ മരിച്ചിരുന്നു... എന്നെന്നേക്കുമായി എനിക്ക് എന്നെ തന്നെ അപ്പോൾ നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു..... ഇന്നും ഓർക്കാറുണ്ട് നിന്നെ... കണ്ണ് നനക്കാറില്ല....
Last edited:
