മേഘങ്ങൾ കനത്തുയർന്ന് ആകാശം മൂടിയിരുന്നു. മഴ മണ്ണിനെ നനച്ച് സമുദ്രതീരത്തേക്ക് ഒഴുകുമ്പോൾ അവൻ നിശ്ചലമായി നിൽക്കുകയായിരുന്നു. തിരമാലകൾ കാൽനഖങ്ങളെ മന്ദമായി തൊട്ടുപോയി, കണ്ണുകൾ അകലെ കടലും ആകാശവും കൈകോർത്ത് നിൽക്കുന്ന സ്ഥലം തേടിയെങ്കിലും മനസ്സ് ഏതോ വേറൊരു ലോകത്ത് വീണ്ടുമൊരിക്കൽ കാണാത്ത ഓർമ്മകളിലേക്കാണ് തെന്നിപ്പോയത്.
"അവളെ മറക്കണം... അത് വെറും ഒരു മായലോകം ആയിരുന്നു..,"
ഒരു സുഹൃത്ത് കരുതലോടെ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ. പരിരക്ഷിക്കാനായിരിക്കും ഉദ്ദേശം, പക്ഷേ അത് വേദനയുടെ കത്തിയെപ്പോലെ തുളച്ചു കടന്നു.
മഴ ശരീരത്തോട് ചേർത്ത് തണുപ്പിച്ചപ്പോൾ അവൻ മുട്ടിച്ചെരിയുന്ന കൈകൾ ശക്തമായി മുറുക്കി. അവർക്ക് എങ്ങനെ മനസ്സിലാകും? അവളുടെ സാന്നിധ്യത്താൽ സ്വപ്നങ്ങൾ നിറച്ച തന്റെ ഹൃദയലോകം എങ്ങനെയാണ് മറ്റൊരാൾക്ക് കാണാൻ കഴിയുക?
"ഞാൻ ഇതിനകം അവളോടൊപ്പം ജീവിതം തുടങ്ങി..."
അവൻ പറഞ്ഞു, മഴ തന്റെ ശബ്ദം മൂടിക്കെട്ടി.
അസത്യമായ വാക്കുകൾ ഒന്നുമല്ല; സത്യമായിരുന്നു. അവൾ അവന്റെ ലോകം ആയിരുന്നു. അവർ ചേർന്ന നിമിഷങ്ങൾ, മിഴികളിലൂടെയുമുള്ള നോട്ടങ്ങൾ, ചെറു ചിരികൾ — ഓരോ വാക്കും ഓരോ നിഴലായി ആത്മാവിൽ നനഞ്ഞുറഞ്ഞിരുന്നു. ഇപ്പോഴും, മഴയുടെ ശീതളതയിൽ, അവളുടെ സ്നേഹത്തിന്റെ ചൂട് ഹൃദയമിടിപ്പിനൊപ്പം വീശിയടിക്കുന്നതായി തോന്നിയിരുന്നു.
അവൻ ഇടവഴികളിലൂടെ മഴ തൊട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ, ഓർമ്മകൾ ഓരോന്നും നേരത്തേക്കുമെത്തി.
ഈ കടൽത്തീരത്തിൽ, നനഞ്ഞ മണലിനുമുകളിൽ, അവൻ അവളുടെ കൈ പിടിച്ച് നിൽക്കുകയുണ്ടായി. അവളുടെ വിരലുകളുടെ നെയ്ത്തിൽ തന്റെ സ്വയം മുഴുവനായും തഴുകി. അവൾ അന്നേ ചിരിച്ചിരുന്നു — അതു ഹൃദയത്തിലെ മുഴുവൻ ശങ്കകളും നീക്കി സമാധാനമാകുന്ന ഒരു ചിരി.
അവിടെ — അവർ ചേർന്ന് നിന്ന് — അവളുടെ തലയെ തന്റെ തോൾ മേൽ വയ്ക്കുകയും, ഹൃദയം ഹൃദയത്തിൽ ചേർത്ത് കൈകളാൽ ആശ്വാസം തരികയും ചെയ്ത ആ നിമിഷം. ഓർമകൾ ചൂടോടെ വീണ്ടും വരയുകയായിരുന്നു.
ഇപ്പോഴും അവളില്ലെന്ന സത്യം വേദനയുടെ പടിയാണെന്ന് തോന്നി. എന്നാൽ അവളുടെ സാന്നിധ്യം, ശരീരമല്ലെങ്കിലും, അവന്റെ ഹൃദയത്തിൽ പടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു — ഓരോ ശ്വാസത്തിലും.
അവൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു, കാൽ ചാരം വലിക്കുന്ന ആ ചുവന്ന മണലിലൂടെ......
"അവളെ മറക്കണം... അത് വെറും ഒരു മായലോകം ആയിരുന്നു..,"
ഒരു സുഹൃത്ത് കരുതലോടെ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ. പരിരക്ഷിക്കാനായിരിക്കും ഉദ്ദേശം, പക്ഷേ അത് വേദനയുടെ കത്തിയെപ്പോലെ തുളച്ചു കടന്നു.
മഴ ശരീരത്തോട് ചേർത്ത് തണുപ്പിച്ചപ്പോൾ അവൻ മുട്ടിച്ചെരിയുന്ന കൈകൾ ശക്തമായി മുറുക്കി. അവർക്ക് എങ്ങനെ മനസ്സിലാകും? അവളുടെ സാന്നിധ്യത്താൽ സ്വപ്നങ്ങൾ നിറച്ച തന്റെ ഹൃദയലോകം എങ്ങനെയാണ് മറ്റൊരാൾക്ക് കാണാൻ കഴിയുക?
"ഞാൻ ഇതിനകം അവളോടൊപ്പം ജീവിതം തുടങ്ങി..."
അവൻ പറഞ്ഞു, മഴ തന്റെ ശബ്ദം മൂടിക്കെട്ടി.
അസത്യമായ വാക്കുകൾ ഒന്നുമല്ല; സത്യമായിരുന്നു. അവൾ അവന്റെ ലോകം ആയിരുന്നു. അവർ ചേർന്ന നിമിഷങ്ങൾ, മിഴികളിലൂടെയുമുള്ള നോട്ടങ്ങൾ, ചെറു ചിരികൾ — ഓരോ വാക്കും ഓരോ നിഴലായി ആത്മാവിൽ നനഞ്ഞുറഞ്ഞിരുന്നു. ഇപ്പോഴും, മഴയുടെ ശീതളതയിൽ, അവളുടെ സ്നേഹത്തിന്റെ ചൂട് ഹൃദയമിടിപ്പിനൊപ്പം വീശിയടിക്കുന്നതായി തോന്നിയിരുന്നു.
അവൻ ഇടവഴികളിലൂടെ മഴ തൊട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ, ഓർമ്മകൾ ഓരോന്നും നേരത്തേക്കുമെത്തി.
ഈ കടൽത്തീരത്തിൽ, നനഞ്ഞ മണലിനുമുകളിൽ, അവൻ അവളുടെ കൈ പിടിച്ച് നിൽക്കുകയുണ്ടായി. അവളുടെ വിരലുകളുടെ നെയ്ത്തിൽ തന്റെ സ്വയം മുഴുവനായും തഴുകി. അവൾ അന്നേ ചിരിച്ചിരുന്നു — അതു ഹൃദയത്തിലെ മുഴുവൻ ശങ്കകളും നീക്കി സമാധാനമാകുന്ന ഒരു ചിരി.
അവിടെ — അവർ ചേർന്ന് നിന്ന് — അവളുടെ തലയെ തന്റെ തോൾ മേൽ വയ്ക്കുകയും, ഹൃദയം ഹൃദയത്തിൽ ചേർത്ത് കൈകളാൽ ആശ്വാസം തരികയും ചെയ്ത ആ നിമിഷം. ഓർമകൾ ചൂടോടെ വീണ്ടും വരയുകയായിരുന്നു.
ഇപ്പോഴും അവളില്ലെന്ന സത്യം വേദനയുടെ പടിയാണെന്ന് തോന്നി. എന്നാൽ അവളുടെ സാന്നിധ്യം, ശരീരമല്ലെങ്കിലും, അവന്റെ ഹൃദയത്തിൽ പടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു — ഓരോ ശ്വാസത്തിലും.
അവൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു, കാൽ ചാരം വലിക്കുന്ന ആ ചുവന്ന മണലിലൂടെ......
