இரவில் ஒரு கவிதை
அது நிலவாக இருக்கலாம்
இல்லை நீயாக இருக்கலாம்
இரவோடு பேசும் நிலவு
என் கனவோடு பேசும் நீ
எனக்கு இரண்டுமே தூரமாய்
இரவுக்கு ஒளி
தரும் நிலவு போலத்தான்
உன் நினைவுக்கு
உயிர் கொடுகிறது இந்த இரவு
இரவில் நிலவு
கீழ் இறங்கியது
நீயும் இரங்கி வந்தாய்
கால்கள் துணையோடு
நிலவு சிதறி
விண்மீன்கள் ஆனது
நானும் உதறி எழுந்தேன்
புன்னகையோடு
கையிரண்டை பிடித்தாய்
கன்னத்தில் குழி விழ சிரித்தாய்
கண்களால் புகை படம் எடுத்து
நெஞ்சுக்குழியில் சேமித்தேன்
மயில் தோகை விரிந்தாய்
உன் மடியைதான் சொல்கிறேன்
அள்ளி அணைக்கும் அவசரத்தில்
கில்லி விட்டு பின்
பூக்களால் தடவி கொடுத்தாய்
இப்போது உன் விரல்களைத்தான் சொல்கிறேன்
வரும் வழியில்
மழையில் நனைந்தாயோ
வழக்கத்தைவிட
அதிகமாய் குளிர்கிறாய்
பனி துளிகள்
சுவாசம் முழுவதும்
பூக்களின் கால் தடங்கல்
என் வாசல் முழுவதும்
கையில் சில பூக்கள்
தலை முடியிலும் சில பூக்கள்
பூ வாசனை வீசி வந்தாய்
புரிந்தது எனக்கு
புலர்ந்தது காலை என்று
பேசாத நிலவால்
மௌனம் நிலவும்
பேசிய நீயும்
மௌனத்தை உலவ விடுகிறாய்
கை பிடி நீர் எடுத்து
என் கைகளில் ஊற்றினாய்
உற்று பார்த்தேன் நிலவு மறைந்தது
நிமிர்ந்து பார்த்தேன் நீயும் மறைந்தாய்
புரியாமல் சிரித்தேன்
அவ்வபோது
பிரியும் நேரம்
இப்போது
என் சந்திப்பது
எப்பொழுது
பதில் சொல்லாமல் போனாய்
நிலவை போல்
இருள் சூழ்ந்த பகலனேன்
வழக்கம்போல்
இரவு முடிந்தது
நினைவும் தொடர்ந்து
மீண்டும் ஒரு
நிலா இரவில் புன்னகையோடு நான்...
அது நிலவாக இருக்கலாம்
இல்லை நீயாக இருக்கலாம்
இரவோடு பேசும் நிலவு
என் கனவோடு பேசும் நீ
எனக்கு இரண்டுமே தூரமாய்
இரவுக்கு ஒளி
தரும் நிலவு போலத்தான்
உன் நினைவுக்கு
உயிர் கொடுகிறது இந்த இரவு
இரவில் நிலவு
கீழ் இறங்கியது
நீயும் இரங்கி வந்தாய்
கால்கள் துணையோடு
நிலவு சிதறி
விண்மீன்கள் ஆனது
நானும் உதறி எழுந்தேன்
புன்னகையோடு
கையிரண்டை பிடித்தாய்
கன்னத்தில் குழி விழ சிரித்தாய்
கண்களால் புகை படம் எடுத்து
நெஞ்சுக்குழியில் சேமித்தேன்
மயில் தோகை விரிந்தாய்
உன் மடியைதான் சொல்கிறேன்
அள்ளி அணைக்கும் அவசரத்தில்
கில்லி விட்டு பின்
பூக்களால் தடவி கொடுத்தாய்
இப்போது உன் விரல்களைத்தான் சொல்கிறேன்
வரும் வழியில்
மழையில் நனைந்தாயோ
வழக்கத்தைவிட
அதிகமாய் குளிர்கிறாய்
பனி துளிகள்
சுவாசம் முழுவதும்
பூக்களின் கால் தடங்கல்
என் வாசல் முழுவதும்
கையில் சில பூக்கள்
தலை முடியிலும் சில பூக்கள்
பூ வாசனை வீசி வந்தாய்
புரிந்தது எனக்கு
புலர்ந்தது காலை என்று
பேசாத நிலவால்
மௌனம் நிலவும்
பேசிய நீயும்
மௌனத்தை உலவ விடுகிறாய்
கை பிடி நீர் எடுத்து
என் கைகளில் ஊற்றினாய்
உற்று பார்த்தேன் நிலவு மறைந்தது
நிமிர்ந்து பார்த்தேன் நீயும் மறைந்தாய்
புரியாமல் சிரித்தேன்
அவ்வபோது
பிரியும் நேரம்
இப்போது
என் சந்திப்பது
எப்பொழுது
பதில் சொல்லாமல் போனாய்
நிலவை போல்
இருள் சூழ்ந்த பகலனேன்
வழக்கம்போல்
இரவு முடிந்தது
நினைவும் தொடர்ந்து
மீண்டும் ஒரு
நிலா இரவில் புன்னகையோடு நான்...
