കടലാസ് താളുകളിൽ ഞാൻ പണിതത്
ഒരു കൊട്ടാരം അല്ല,
നിന്റെ ഓർമ്മകളെ ശമിപ്പിക്കാൻ
ഞാൻ നിർമ്മിച്ച മനസ്സിന്റെ ശവമന്ദിരം.
നീ വന്നെന്നു വിശ്വസിച്ച രാവുകളിൽ
മഴ പെയ്യാതെ പോയത് പോലെ,
നിന്റെ ചിരികളിൽ
നീ പറഞ്ഞതെല്ലാം നുണകൾ.
ഞാൻ പുനർജന്മം പോലെ കാത്തിരുന്ന
ഒരു പാട് കവിതകൾ,
നിന്റെ ശബ്ദം ഒരിക്കലും സ്പർശിച്ചില്ല.
ഒരു തവണ പോലും നീ തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ
ഞാൻ ആ ലോകം മുഴുവനായി നിന്നിൽ നിറച്ചതെങ്ങനെ?
നിന്റെ പേരിൽ പണിത കടലാസ് കൊട്ടാരം,
മഴകാറ്റിൽ ഉരുണ്ടു പോയി.
പക്ഷേ അതിന്റെ ചിതാഭസ്മത്തിൽ
ഇന്നും നിന്റെ ഓർമ്മകൾ വിങ്ങുന്നു.
ഒരു കൊട്ടാരം അല്ല,
നിന്റെ ഓർമ്മകളെ ശമിപ്പിക്കാൻ
ഞാൻ നിർമ്മിച്ച മനസ്സിന്റെ ശവമന്ദിരം.
നീ വന്നെന്നു വിശ്വസിച്ച രാവുകളിൽ
മഴ പെയ്യാതെ പോയത് പോലെ,
നിന്റെ ചിരികളിൽ
നീ പറഞ്ഞതെല്ലാം നുണകൾ.
ഞാൻ പുനർജന്മം പോലെ കാത്തിരുന്ന
ഒരു പാട് കവിതകൾ,
നിന്റെ ശബ്ദം ഒരിക്കലും സ്പർശിച്ചില്ല.
ഒരു തവണ പോലും നീ തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ
ഞാൻ ആ ലോകം മുഴുവനായി നിന്നിൽ നിറച്ചതെങ്ങനെ?
നിന്റെ പേരിൽ പണിത കടലാസ് കൊട്ടാരം,
മഴകാറ്റിൽ ഉരുണ്ടു പോയി.
പക്ഷേ അതിന്റെ ചിതാഭസ്മത്തിൽ
ഇന്നും നിന്റെ ഓർമ്മകൾ വിങ്ങുന്നു.